Przemysław Piasta: Głosuję rozumem, nie sercem

Logo Parlamentu Europeskiego. Graf. Wikipedia

Przed każdymi wyborami, decydując się oddać głos na konkretnego polityka, biorę pod uwagę nie tylko głoszony przez niego program polityczny, strzeliste deklaracje czy przedwyborcze obietnice. Raczej nie skupiam się na jego wystudiowanym, wizerunku, na wyidealizowanej upiększonej przez komputerowego grafika twarzy czy na nienagannej fryzurze. Staram się dostrzec to, kim mój potencjalny przyszły reprezentant jest naprawdę. Jaką opinią cieszy się w swoim otoczeniu. Jaki jest jego dorobek zawodowy, intelektualny i osobisty. Jakimi sukcesami może się pochwalić, jakie porażki obciążają jego konto. Wszystkie te czynniki składają się na jego wiarygodność.

W końcowym rozliczeniu stawiam sobie kilka krótkich pytań. Czy wdzięczącemu się do mnie z bilbordów politykowi powierzyłbym swoje oszczędności? Czy powierzyłbym mu swój dom, swoją firmę, wreszcie swoją rodzinę? W większości przypadków odpowiedź jest przecząca. Nie inaczej rzecz się ma w stosunku do lwiej części polityków Konfederacji. Stąd mój entuzjazm wobec tego ugrupowania jest delikatnie rzecz ujmując nieprzesadny.

Marian Kałuski: Trzy podróże na Bali

Pura Bratan Water Temple in Bali, Indonesia
Fot. Konstantinos Trovas - Wikimedia commons
 CC BY-SA 3.0

Właśnie wraz z żoną wróciliśmy z wakacji na Bali. Był to trzeci mój i nasz drugi pobyt na wyspie. Pierwszy raz na tej pięknej indonezyjskiej wyspie, mającej zaledwie 5,780 km2 i aż 4,5 mln mieszkańców, byłem w 1968 r., a więc 56 lat temu, drugi raz w 1993 r., a więc po 25 latach i teraz po kolejnym długim okresie – 31 latach. Chyba należę do niewielu osób, które mogły na własne oczy widzieć jak wyspa wyglądała prawie 60 lat temu, jak się rozwijała i jak wygląda dzisiaj.

 

Otóż 56 lat temu była to bardzo, bardzo biedna wyspa z ludnością ledwo co egzystującą. Nędza rzucała się w oczy na każdym kroku, tylko w bardzo niewielu budynkach była elektryczność, nie było wodociągów i kanalizacji, dobrych dróg. Ludzie przemieszczali się tylko na piechotę. Na wyspie w zasadzie nie było żadnych turystów. Dlatego na całej wyspie był tylko jeden hotel dla turystów – 10-piętrowy Bali Beach International Hotel w Sanur, zbudowany w 1962 r. mający elektryczność, bieżącą wodę z kranu i kanalizację (rozebrany w 2008 r., na jego miejscu wzniesiono szpital). Był to najwyższy budynek na wyspie. Bowiem od kilkudziesięciu lat obowiązuje na wyspie prawo zabraniające budowania budynków powyżej pięciu pięter.

Scott Ritter: Zwycięstwo Rosji nad Ukrainą jest coraz bliżej

Scott Ritter były oficer wywiadu Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych a obecnie komentator wydarzeń zwiazanych z bezpieczeństwem międzynarodowym podsumowuje profesjonalnie z wojskowego punktu widzenia  kolejne etapy wojny na Ukrainie i ocenia, że  rosyjska gra zbliża się ku końcowi.

W czasie, gdy rosyjska operacja wojskowa na Ukrainie wkracza w 28 miesiąc, można powiedzieć, że konflikt przeszedł przez kilka różnych faz, z których wszystkie oprócz jednej (wstępny gambit) preferowały wojnę uderzeniową jako główny cel filozofii wojskowej. Dla zachodnich obserwatorów wojskowych, którzy są przeszkoleni w tym, co uważają za „nowoczesną” wojskową filozofię wojny manewrowej, rosyjskie podejście do walki wydaje się prymitywne, jak powrót do wojny okopowej z poprzednich konfliktów, gdzie ludzkie życie było towarem, który łatwo można było sprzedać w zamian za kilkaset metrów ostrzelanego krajobrazu.

Łukasz Jastrzębski: Idziemy na zderzenie czołowe

Świat, w tym nasza ojczyzna przybliża się do punktu, w którym będący u steru wielu rządów szaleńcy gotowi są rozpętać nieobliczalną w skutkach światową wojnę. Amok wojennej propagandy nasila się i nie widać żadnego opamiętania.

Rządząca Polska liberalna lewizna Tuska, jak i opozycyjna oszołomska prawiczaka Kaczyńskiego ochoczo wciąga nas do krucjaty „za waszą potęgę i naszą niewolę”. Wielu z nich chce , by główna arena rozgrywki mieściła się na terenie naszego kraju. To czego nie musieliśmy robić jako państwo nie w pełni suwerenne w czasach Układu Warszawskiego, nasi rządzący czynią ochoczo w ramach naszej przynależności do NATO. Często idąc nawet krok przed NATO. Deklarowanie gotowości umierania Polaków za cudze interesy, jest najwyższej próby podłością.

Viktor Orbán: „Europa nie przetrwa kolejnej wojny”

Premier Węgier Viktor Orbán podczas wielkiego
„Marszu Pokoju” w Budapeszcie:  Europa pędzi
 ku wojnie jak pociąg z szalonym maszynistą,
trzeba to zatrzymać.  

Na początku swojego wystąpienia podczas wielkiego Marszu Pokoju w Budapeszcie (Wyspa św. Małgorzaty) Viktor Orbán prosił o Boże błogosławieństwo dla Zakarpackich Węgrów, którzy od dwóch lat żyją w cieniu wojny, pozbawieni swoich praw.

„Jesteśmy z wami i dodajemy wam otuchy: niedługo nadejdzie dzień, w którym wasze przeznaczenie zmieni się na lepsze” – powiedział, po czym przekazał pozdrowienia słowackiemu premierowi Robertowi Fico, który został „postrzelony, ponieważ jest po stronie pokoju”.