Mariusz Świder |
Najbardziej charakterystycznymi cechami przemocy są intencjonalność – bo jest to działanie zamierzone – oraz nierównowaga sił. W takiej relacji jedna strona ma wyraźną przewagę nad drugą.
Władze państwowe zarządzają strukturami siłowymi, finansowymi, propagandowymi itp. posiadając potężną przewagę nad poszczególnymi obywatelami. W społeczeństwach demokratycznych, np. w Szwajcarii, władze reprezentują swoich obywateli i ich interesy. Demokracja to rządy większości, a mniejszość szuka kompromisu i dąży do uzyskania większości. W państwach quasi-demokratycznych władza narzuca swoim obywatelom swoją wolę, zmusza ich nie tylko do postępowania zgodnie z narzuconymi przez państwo zasadami, ale także blokuje swobodę wypowiedzi poprzez cenzurę, zwaną często bezczelnie „walką z mową nienawiści” oraz blokadę dostępu do innych niż „jedynie słuszne” źródeł informacji.