Prof. Modzelewski: Słowa Zakazane

Prof. Witold Modzelewski: ...diagnozy i prognozy,
 którymi kieruje się polska klasa polityczna, są
 błędne, a ich realizacja szkodliwa.

 Najważniejszą jak dotąd ofiarą antyrosyjskiej krucjaty polskiej klasy politycznej i „wolnych mediów” (innych już nie ma) jest… wolność słowa i możliwość prowadzenia jakiejkolwiek publicznej debaty.

Armia samozwańczych (?) cenzorów, która co dzień poszerza swoje szeregi, oraz wspierających ją trolli, zawzięcie zwalcza wszystkie odstępstwa od „obowiązującej linii” niezależnie od poruszanych publicznie problemów: od spraw ekonomicznych, klimatycznych do kulturowych i estetycznych. Nie wolno wypowiedzieć się na temat obiektywnych braków w dostawach gazu czy też nawet odtworzyć publicznie utwór muzyczny Dymitra Szostakowicza (notabene będącego zruszczonym Polakiem).

O małżenstwie w Dniu Męża i Żony

Fot. Archiwum Magdaleny Kleczynskiej

 Często traktujemy małżeństwo jako coś oczywistego. Decydujemy się żyć razem i oczekujemy, że coś, co sobie wymarzyliśmy po prostu się zrealizuje. To tak nie działa. Miłości trzeba się uczyć – mówi Family News Service Magdalena Kleczyńska, terapeutka, która na co dzień pomaga parom zwalczać kryzysy i nawiązać bliższą relację. 13 lipca przypada Dzień Męża i Żony, okazja do wyrażenia wdzięczności za otrzymywaną miłość i podjęcia wysiłku codziennego budowania wzajemnych relacji.

Magdalena Kleczyńska jest szczęśliwą żoną i matką trójki dzieci. Liderką duszpasterstwa kobiet „Obdarowana”, autorką książki „Obdarowani sobą. Sztuka budowania więzi” oraz warsztatów dla kobiet i młodzieży. Od 12 lat pracuje w poradni życia rodzinnego oraz prowadzi gabinet terapeutyczny. Zanim odkryła swoje powołanie musiała pokonać wiele przeszkód: jej mąż stracił pracę, starsza córka ciężko zachorowała, a u młodszej pociechy lekarze podejrzewali wadę genetyczną.

Jarosław Augustyniak: Armaty zamiast masła

 Czeka nas w niedługim czasie ogromny kryzys. Szczyt NATO w Madrycie zapowiedział szeroko zakrojone zbrojenia. To dla nas nie są dobre wieści, bo słono za to my zapłacimy.

Polska szalupa pójdzie na dno razem z niemieckim statkiem

Niemiecka gospodarka weszła w recesję. Po raz pierwszy od dziesięcioleci Niemcy osiągnęły ujemny bilans w handlu międzynarodowym. W Polsce przez lata wiele mówiło się i częściowo też coś robiło, by uniezależnić się od dostaw rosyjskiego gazu. To oczywiście budowa gazoportu, czy wkrótce otwierany Baltic Pipe. Choć jak się temu przyjrzeć, i będąc uczciwym, trudno uznać za uniezależnienie się brak bezpośrednich zakupów w Rosji, gdy ten rosyjski gaz bierze się rewersem z Niemiec. To nie tyle sposób na niezależność energetyczną od Wschodu, ale sposób na droższy gaz.

Niewygodna prawda o Wołyniu

Kwiat lnu - symbol pamieci ludobójstwa na Wołyniu.

11 lipca br. mija kolejna rocznica „krwawej niedzieli” – kulminacji rzezi wołyńskiej, będącej bezprecedensowym w historii aktem ludobójstwa Polaków. W tym dniu miała miejsce masowa eksterminacja ludności polskiej przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną. Do krwawych masakr doszło w prawie 100 wsiach i miejscowościach.

Czystki etniczne dokonywane przez ukraińskich szowinistów miały miejsce już od lutego 1943 roku, czemu sprzyjało porozumienie ukraińskich formacji zbrojnych (banderowcy, melnykowcy, bulbowcy). Z czasem ataki te przybrały na sile. W czerwcu 1943 roku dowódca UPA Dmytro Klaczkowski wydał rozkaz eksterminacji Polaków na Wołyniu. Ludobójstwo zostało dokonane z pełną premedytacją – zapowiadano je w organie prasowym UPA „Do zbroji” na początku lipca 1943 roku.

Dr Wołodymyr i pan Zełenski: ciemna strona ukraińskiego prezydenta

„Heros wolności”, „Bohater naszej doby”, „Der Unbeugsame“, „Nieprawdopodobny ukraiński bohater, który przeciwstawił się Putinowi i zjednoczył świat” „Zełenski, Ukraina we krwi“: zachodnie media już nie wiedzą, jakimi superlatywami opisywać ukraińskiego prezydenta, tak je fascynuje „zdumiewający hart” komika, który się cudownie przemienił w „wodza” i „obrońcę demokracji”[...]

Przez ostatnie trzy miesiące ukraińska głowa państwa pojawia się na tytułowych stronach dzienników, otwiera informacje, otwiera filmowy festiwal w Cannes, naprzykrza się parlamentom, gratuluje i napomina swych kolegów z dziesiątków silniejszych państw niż on sam, a to tak szczęśliwie i z taktycznym zmysłem, jakiego nie poznał żaden filmowy bohater ani przywódca polityczny przed nim.