Ostatnia wojna Ukrainy?

  W związku z zaostrzeniem sytuacji w Donbasie powrócił temat ewentualnego przystąpienia Ukrainy do NATO. Prezydent Zełeński bez ogródek stwierdził, że wejście Ukrainy do Sojuszu Północnoatlantyckiego to jedyny sposób na zakończenie wojny. Wkrótce potem władze Paktu oświadczyły, że jego państwa członkowskie „są po stronie Ukrainy i udzielają jej wsparcia, by ten kraj mógł zapewnić sobie bezpieczeństwo”. 13. kwietnia minister spraw zagranicznych Ukrainy Dmytro Kuleba złożył roboczą wizytę w siedzibie NATO w Brukseli, uczestnicząc w nadzwyczajnym posiedzeniu Komisji Ukraina-NATO. Jednocześnie Zełeński w nagranym na Donbasie wywiadzie posunął się do narzekań na Joe Bidena za niewystarczające wsparcie dla Kijowa. Zdaniem prezydenta Ukrainy najwyższy czas, aby Stany Zjednoczone przeszły od słów do rzeczywistej pomocy Kijowowi – nie tylko w postaci kolejnych transportów z bronią.  

Rozmowa na ten temat  z red. Konradem Rękasem dla portalu Ukraina.ru

Ukraina.ru: Zdaniem Pana Redaktora - na ile realistyczne jest zakończenie konfliktu zbrojnego w Donbasie (de facto wojny domowej) w przypadku przystąpienia Ukrainy do NATO?

 

Konrad Rękas: Anschluß Ukrainy do NATO stanowiłby pogwałcenie Traktatu Północnoatlantyckiego z 4. kwietnia 1949 r. , w tym zwłaszcza zapisanego w nim zobowiązania państw członkowskich do „załatwiania wszelkich sporów międzynarodowych, w które mogłyby zostać zaangażowane, za pomocą środków pokojowych w taki sposób, aby pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz sprawiedliwość nie zostały narażone na niebezpieczeństwo” oraz „powstrzymywania się w swych stosunkach międzynarodowych od użycia lub groźby użycia siły w jakikolwiek sposób niezgodny z celami Narodów Zjednoczonych”. Państwo ukraińskie w obecnym kształcie samym swym istnieniem i każdym niemal altem politycznym obraża Kartę Narodów Zjednoczonych, Powszechną Deklarację Praw Człowieka, Deklarację Praw Osób Należących do Mniejszości Narodowych lub Etnicznych, Religijnych i Językowych, a także szereg innych aktów międzynarodowych, których przestrzeganie niegdyś w sposób wiążący Ukraina deklarowała. 

W walce o polskość Śląska. 100 lat po III powstaniu śląskim (3)

Powstańczy ciężki karabin maszynowy Maxim
wz. 1908 w akcji nad Odrą. (fot ze zbiorów NAC,
Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny) 

Odrodzone państwo polskie od początku zgłaszało pretensje do Górnego Śląska. Niemcy tymczasem wcale nie zamierzali go oddawać. Światowe mocarstwa zdecydowały więc, że o przynależności spornego terytorium zadecyduje plebiscyt. Niekorzystny wynik skłonił Polaków do wzięcia sprawy w swoje ręce… Jak przebiegało III powstanie śląskie?

Odcinek 3

Dla Polaków problemem okazały się braki żywnościowe, nawet mimo zdobycia pokaźnych składów w rejonie kędzierzyńskim, notoryczne niedobory broni i amunicji oraz niedostateczne wyszkolenie oddziałów. Korfanty i Naczelna Władza zdawali sobie sprawę z kruchości sukcesu i zaczęli dążyć do likwidacji powstania.

Przemysław Piasta: Koniec lotu Tupolewa

Pomnik katastrofy lotniczej
pod Smoleńskiem z 2010 r. w Warszawie
Fot. A.Grycuk (Wikimedia commons)

 Drugi rok z rzędu obchody rocznicy katastrofy z 2010 roku przebiegły w mniej niż skromny sposób. Formalnie zdecydowała o tym pandemia, jest jednak tajemnicą poliszynela, iż stanowiła ona jedynie wygodny pretekst do wygaszenia tematu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że nareszcie kończy się paliwo polityczne w symbolicznym Tupolewie, którym wszyscy lecimy już 11 lat.

Temat „Smoleńska” wyczerpał się dawno temu. Bo cóż nowego można dodać w sprawie, w której wszyscy już się po wielokroć wypowiedzieli? Kolejne sensacyjne odkrycia komisji Macierewicza? Bardziej niż naukowe opracowania przypominają one tanie książeczki SF. Z rodzaju tych, które czytamy dla zabicia czasu w podróży a potem zostawiamy w przedziale i szybko o nich zapominamy. Nie dostrzegają tego już tylko ostatni, najbardziej sfanatyzowani czytelnicy Gazety Polskiej. Zresztą realny zysk polityczny z grzania tematu skończył się w momencie gdy kreowany przez PiS na arcy-zbrodniarza Donald Tusk definitywnie porzucił krajową politykę. Nic na dziś nie wskazuje by miał do niej wrócić. Straszenie elektoratu Tuskiem ma więc tyle sensu co straszenie go lordem Voldemortem albo Kapitanem Hakiem.

Prognoza: Mimo sukcesów podróże nie wrócą do normy przed 2024 r.

Obraz Gerd Altmann z Pixabay 

 Australijczycy, którzy mają nadzieję na pełny powrót zagranicznych podróży, będą musieli poczekać kolejne trzy lata, aż sytuacja wróci do normy. Taką pesymistyczną prognozę przewidują  ekonomiści.

Najnowsza kwartalna prognoza biznesowa  Deloitte Access Economics przewiduje, że podróże międzynarodowe nie powrócą w pełni przed 2024 r., ponieważ do tego czasu granice międzynarodowe otwierać się będą bardzo powoli. Co więcej, raport  Deloitte mówi, że kwarantanna dla przybywających prawdopodobnie pozostanie w jakiejś formie przez lata, ponieważ robi się wszystko co możliwe, aby powstrzymać import wirusa z powrotem do Australii.

Białoruski parlamentarzysta: Nie życzymy sobie, by nas pouczano

Oleg Gajdukiewicz - parlamentarzysta
 białoruski. Fot. za Myśl Polska

"Gloryfikacja zbrodniarzy wojennych, próby pisania na nowo historii Wielkiej Wojny Ojczyźnianej nie są na Białorusi tolerowane. Dla nas policaje i banderowcy zawsze byli i zawsze będą faszystami. To samo dotyczy Romualda Rajsa i ludzi, którzy palili żywcem i zabijali Białorusinów. I dlatego nie będziemy tego tolerować w naszym kraju. Dlatego było wszczęte postępowanie karne, ale nie ma ono nic wspólnego z bliskim nam narodem polskim, z którym chcemy się przyjaźnić, handlować, rozmawiać, z którym zawsze mieliśmy bliskie stosunki." - mowi Oleg Gajdukiewicz , białoruski parlamentarzysta w rozmowie z Mateuszem Piskorskim dla "Myśli Polskiej".

Co tak naprawdę wydarzyło się w jednej z polskich szkół niepublicznych w Brześciu, co stało się zarzewiem konfliktu?

– My na Białorusi bardzo dobrze odnosimy się do wszystkich narodowości. Nigdy nie dzieliliśmy ludzi ze względu na narodowość, wyznanie. Jesteśmy z tego dumni. Jesteśmy jednym z niewielu krajów obszaru poradzieckiego, w którym nie pojawiły się konflikty i podziały na podłożu narodowościowym czy religijnym. Dlatego nasi polscy przyjaciele powinni zrozumieć, że sytuacja ta nie ma żadnego związku z kwestiami narodowościowymi. Doszło jednak do tego, że w tej polskiej szkole publicznie uczczono tych ludzi, których my – podobnie, jak cały świat, w tym większość Polaków – uznaje za zbrodniarzy wojennych i faszystów. Stanowi to oczywiste naruszenie obowiązującego u nas prawa i nie ma tu znaczenia, czy stali za tym Białorusini, Polacy, czy ktokolwiek inny. Obowiązuje prawo.