Prof. Adam Wielomski: Trumpizm

Wraz z porażką wyborczą i dziwacznym ni to puczem, ni to demonstracją pod Capitolem skończyła się prezydentura Donalda Trumpa. Widać, że była ona głęboko nie w smak rządzącym Stanami Zjednoczonymi elitom, złożonym z finansjery, wielkich korporacji, wielkich mediów i wojskowych, popierających Demokratów i neokonserwatystów pośród Republikanów. Donald Trump skończył się jako Prezydent USA. Teraz nadszedł czas na trumpizm i trumpistów.

Stany Zjednoczone mają całkiem znaczną, choć w Polsce małą znaną, tradycję tzw. populizmu. Zresztą w Polsce słowo to ma bardzo pejoratywne znaczenie, nadane mu w latach dziewięćdziesiątych przez pewną postsolidarnościową gazetkę z Czerskiej. Tymczasem za Oceanem ang. populism czy hiszp. populismo znaczenia stygmatyzującego nie posiada. Populiści to ci, którzy uważają, że o swoim losie powinien decydować lud (populus), a nie jego elity, rządzące nim we własnym partykularnym interesie.

Polska Światu: Tadeusz Kościuszko

 Tadeusz Kościuszko - Inżynier wojskowy, przywódca insurekcji przeciw Rosji i Prusom z roku 1794, generał brygady Armii Kontynentalnej w czasie wojny o niepodległość USA, stronnik Indian w ich walce o równe prawa. Uznawany za bohatera narodowego Polski, Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz Białorusi.

Wczoraj minęła  275 rocznica jego urodzin.  Czwarty odcinek o ludziach, których wielkość wyznaczają ich osiągnięcia, o osiągnięciach, które nie znają granic, o sławie, o którą nikt nie zabiegał i o tym, dlaczego warto powiedzieć „Ja też jestem z Polski”. 

Cykl biograficzny dzięki współpracy z portalem Polska Światu. 

TADEUSZ KOŚCIUSZKO

Ur. 04.02.1746 na Mereczowszczyźnie – zm. 15.10.1817 w Solothurn w Szwajcarii.

Polska – Francja

Pochodzi z rodziny szlacheckiej, jako dziecko uczy się w szkole pijarów w Lubieszowie. W wieku 14 lat zostaje sierotą i tylko dzięki wsparciu rodu Czartoryskich może kontynuować naukę w Szkole Rycerskiej. Otrzymuje królewskie stypendium na studia sztuk pięknych w Paryżu. We Francji chodzi też na prywatne lekcje inżynierii wojskowej.

Polonijny panel profesorów #szczepimysie

W niedzielę 24 stycznia 2021 r. odbył się Polonijny panel profesorów #szczepimysie, poświęcony zagadnieniu szczepień i ich roli w walce z wirusami. Eksperci odnieśli się do obaw i wątpliwości wobec obecnie dostępnych szczepionek przeciwko wirusowi SARS-CoV-2. Ocenili również rolę szczepień w zapobieganiu epidemii i odpowiedzialności za zdrowie społeczności wyrażanej indywidualną decyzją o zaszczepieniu się.

Panel ekspertów - prowadzony w języku polskim - był skierowany do wszystkich zainteresowanych tematem szczepień.

W panelu wzięli udział wybitni polscy profesorowie, od lat związani z międzynarodowym światem medycyny.

Odbudowa Zamku Królewskiego w Warszawie: To była sprawa narodowa

Zamek Krolewski w Warszawie zimą.
Fot.Wikimedia commons / Matis23

„Dla mojego pokolenia odbudowa Zamku to było wielkie narodowe wspólne dzieło, dużo większe, niż to, co zrobili komuniści, czy antykomuniści, rząd czy opozycja. To były lata 80-te, czasy napięć politycznych między władzą a społeczeństwem, ale wszyscy dawali składki na odbudowę zamku, na fundusz społeczny” - mówi politolog Konrad Rękas.

Podczas II Wojny Światowej Zamek Królewski w Warszawie uległ całkowitemu zniszczeniu, najpierw podczas kampanii wrześniowej w wyniku artyleryjskich i lotniczych bombardowań, później na skutek niemieckich konfiskat i grabieży. Po upadku Powstania Warszawskiego pozostałości budowli zostały wysadzone przez Niemców. Ocalały jedynie piwnice, dolna część Wieży Grodzkiej, fragmenty Biblioteki Królewskiej i Arkad Kubickiego. Warszawscy muzealnicy ocalili z Zamku tylko fragmenty wyposażenia i dekoracji, ukryto także dokumentację placówki.

Ostateczną decyzję o odbudowie stołecznego Zamku Królewskiego podjęło 20 stycznia 1971 roku Biuro Polityczne KC PZPR pod przewodnictwem nowego I sekretarza Edwarda Gierka.

Szczepionki czy antyszczepionkowcy? 300 lat historii (1)

Osobą, która miała największy
wpływ na rozwój szczepień był
prekursor naukmikrobiologicznych
Ludwik Pasteur. Fot. domena publiczna

W obliczu powszechnych szczepień na koronawirusa wracają znane od lat pytania o bezpieczeństwo tego zabiegu. Sprawdzamy, jak w przeszłości przebiegały szczepienia, jakie skutki przyniosły oraz skąd wzięły się ruchy antyszczepionkowe i jakie argumenty podawały.

Zanim wynaleziono szczepienia, stosowano rozmaite zabiegi „szczepieniopodobne”. Już ok. X wieku w Chinach strupy osób chorych na ospę prawdziwą suszono, ucierano na proszek, a następnie łączono z ziołami o silnych właściwościach odkażających. Tak przygotowaną mieszankę, która dodatkowo leżakowała przez odpowiedni czas, wcierano w błony śluzowe. Innymi stosowanymi praktykami były ukłucia igłą z odrobiną ropy chorego oraz zakładanie ubrań pozostawionych przez zarażonych. Kierunek intuicji, stojącej za tymi działaniami, był właściwy – wystawić pacjenta na działanie słabego czynnika chorobotwórczego, aby w stosunkowo „bezpieczny” sposób przeszedł łagodną odmianę choroby. Wynikało to z poczynionej bardzo wcześnie obserwacji, że osobie, która raz zachoruje i wyzdrowieje, trudniej jest się powtórnie zarazić.