Koronawirus testuje światowy system

Map. Coronavirus COVID-19 Global Cases.

Czy należy bać się koronawirusa? Powodowana nim choroba rozwija się już około dwóch miesięcy i można z grubsza oszacować jak bardzo jest groźna. Do tej pory (5 marca), zanotowano na całym świecie prawie sto tysięcy zarażonych, z których około 3300 zmarło (zob. najnowsze dane), czyli na każdy tysiąc zarażonych zmarły 33 osoby (śmiertelność na poziomie 3,4 procenta potwierdzona przez WHO).

Grypa sezonowa, która także szerzy się obecnie w Polsce skutkuje śmiertelnością wielokrotnie mniejszą. Dla przykładu, w lutym 2020 roku zachorowało na grypę w Polsce 821 tysięcy ludzi i zanotowano 23 przypadki śmiertelne, co stanowi tylko 0,0026 proc. W USA, w roku 2019, zanotowano 32 miliony zachorowań na grypę i 18 tysięcy przypadków śmiertelnych, co daje 0,05 proc.

Wielki dzień australijskiego Polaka - Piotra Skrzyneckiego

Zrzeszenie Nauczycieli Polskich, jak sama nazwa wskazuje, jest organizacją skupiającą nauczycieli języka polskiego oraz nauczycieli szkół australijskich polskiego pochodzenia. Jednym z członków naszej organizacji jest wybitny australijski poeta polskiego pochodzenia, nauczyciel, profesor uniwersytetu – Peter Skrzynecki. Pod koniec ubiegłego roku podjęliśmy się zorganizowania promocji najnowszej książki, tym razem nie Piotra Skrzyneckiego, ale o Skrzyneckim.

Poprzednie trzy tego typu spotkania promujące nowo wydane książki Skrzyneckiego miały miejsce w Polskim Konsulacie, na Woolahra. Każdorazowo gromadziły one od 150 do 200 osób, prominentnych znawców australijskiej literatury, polskich i australijskich nauczycieli, polityków oraz zwykłych ludzi. Organizatorem było Zrzeszenie Nauczycieli Polskich, a każdą imprezę finansowali wydawcy: Queenslan University Press, Five Senses Education oraz polskie Wydawnictwo Edukacyjne z Krakowa, oczywiście przy wsparciu Konsulatu.

Teatr Prób "Miniatura" w Sydney: Śmiech przez łzy

W ubiegłym roku, na całym świecie gdziekolwiek żyją jacyś Polacy, świętowano stulecie odzyskania niepodległości przez naszą ojczyznę. Odbywały się wielkie akademie i małe wieczorynki. Recytowano wiersze, śpiewano pieśni patriotyczne, tańczono tańce ludowe, grano Chopina.  Ale chyba nikt nie pomyślał o tym, żeby pokazać, z czego Polacy śmieli się przez ostatnie 100 lat. I nasz teatr postanowił wypełnić tę lukę.

Układając scenariusz chciałam umieścić w nim przykłady wszystkiego co się w tym czasie działo w polskiej komedii i satyrze. Ale szybko zorientowałam się, że nie jest to możliwe. Najwspanialsze dowcipy to były numery w szopkach i kabaretach, oparte na aktualnych wydarzeniach, operujące niezrozumiałymi dziś dla nikogo skojarzeniami i kalamburami. Uderzały celnie i mocno, ale jak szampan, szybko traciły moc i smak. Więc nie znajdziecie ich Państwo w naszym programie. Zamiast tego starałam się oddać ducha tego, z czego się śmiano.

Ryszard Opara: AMEN - Wigilia z Mikołajem

Kolejna moja Wigilia 2002, była w zupełnie innych nastrojach. Smutna, choć jeszcze nadal miałem cichą nadzieję na jakiś pozytywny finał.

Odcinek 53 Autobiografii Naukowej Ryszarda Opary - AMEN

Przypomnijmy: Dr Ryszard Opara wyemigrował do Australii w 1980 roku. Najpierw pracował jako lekarz, potem zaczął budować szpitale i domy opieki. W krótkim czasie osiągnął w pewnym, przynajmniej materialnym sensie, niemal wszystko. Na początku "transformacji ustrojowej" wrócił do Polski i tam z powodzeniem inwestował. Potem nagle, wprost niespodziewanie to wszystko utracił.  W wigilię Bożego Narodzenia 2002 roku przyszedł do niego Św. Mikołaj i...

Pod koniec 2002 roku, jako wiceprezes Elektrimu, wiedziałem już dokładnie wszystko: Moja inwestycja w Elektrimie skończy się całkowitą stratą. Klęska  była tylko kwestią czasu...

„Nie zmarnuj życia, co dostałeś od Boga” czyli spektakl „Działka”

To rzadko się zdarza: długie, naprawdę długie brawa na stojąco za to w zupełnej ciszy. Tak było po spektaklu „Działka” w Marayong  wystawionym przez Mam Teatr. Cisza i często łzy w oczach. Nic dziwnego, każdy miał wiele do przemyślenia. Widzowie zobaczyli – jak w lustrze – wiele problemów swoich, swojej rodziny, bliskich osób.

Na scenie niby zwykła rodzina: mama, tata, syn. Niby wszystko dobrze ale coś za bardzo znamy: rozmowy przez telefon, każdy zajmuje się swoimi sprawami, każdy w swoim pokoju, każdy ze swoim komputerem i nagle telefon ze szkoły: pani syna nie ma na lekcjach. Na twarzy matki zdziwienie, wiemy, że chwilę wcześniej mówiła do męża, że syn poszedł do szkoły jakiś taki niewyraźny „to może być zapalenie spojówek”. Do słuchawki matka mówi jednak „tak, wiem, syn jest chory”. Tak się zaczynają problemy, które prowadzą do bolesnych rozmów a nawet kłótni.