10 maja 2020 zdecyduje się los Polski?

Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
 (public domain)

10 maja 2020 zdecyduje się los Polski? Wybory prezydenckie to walka o wszystko, być lub nie być naszej demokracji, a wręcz naszej państwowości? Potrzebna jest mobilizacja, zrobienie wszystkiego, żeby pokonać parademokratyczny reżim PiS?

 

Liczące się media zagraniczne w Polsce rozpoczęły już nagonkę wyborczą. Włączając kanał pewnej telewizji zagranicznej w Polsce lub wchodząc na wiodący portal, można się banalnie przekonać z czym mamy do czynienia. To jest po prostu niesamowite, co można usłyszeć lub przeczytać. Ciężko główny przekaz w ogóle analizować. Generalnie ludzie z innych krajów wiedzą lepiej jak mamy żyć w Polsce, chociaż sami żyją wedle innych zasad! To naprawdę jest niesamowite i fenomenalne, zwłaszcza że dzieje się w biały dzień.

Węgiel z Rosji

Jako dziecko i nastolatek chodzący do szkoły podstawowej i średniej w PRL-u, wtłaczano mi do głowy, że “Polska węglem stoi”, a dzień świętej Barbary był niemal świętem narodowym. W okresie rządów Edwarda Gierka wielkość eksportu węgla kamiennego była traktowana jako miara rozwoju gospodarczego całego kraju. W liceum słyszałem już bardziej rozsądne opinie, a to, że węgiel kamienny jest bogactwem, ale najgorsze, co można z nim zrobić, to spalić w piecu.

Inna refleksja dotycząca wydobycia węgla, nasuwa spostrzeżenie, że węgiel, jak wszystkie surowce na Ziemi, występuje w ograniczonej ilości i jego zasoby kiedyś się skończą. Wydaje się więc, że mądre państwa i rządy powinny oszczędzać swoje zasoby surowców, a rozwój gospodarczy opierać na kupowaniu surowców za granicą, przetwarzać je w oparciu o własną wysoko rozwiniętą myśl technologiczną i sprzedawać wszędzie, gdzie można na tym zarobić. 

Uzależniają publiczność czyli Mam Teatr w Melbourne

Po ubiegłorocznych przedstawieniach Mam Teatr wiadomo było, że Marzanna Graff i Alek Mikołajczak to aktorzy, którzy potrafią dotrzeć do naszych serc.  Bez wahania więc wybrałam się z przyjaciółmi na pierwszy spektakl w Albion. Była to komedia „Trudno uwierzyć”.

Pełna sala  widzów i ciekawa scenografia wzmogły w nas oczekiwania. I nie zawiedliśmy się. To nie była zwykła komedia ale coś znacznie więcej. Ja miałam skojarzenia Opowieścią Wigilijną Dickensa. Tak jak duchy nawiedzały Scrooge’a  tak Redaktor Ela spotyka kolejnych Piotrów, którzy pokazują jej co jest ważne w życiu

Ryszard Opara: AMEN - Bankowa wiara

Graf. Harshitha BN Wikimedia commons

Nigdy nie mogłem zrozumieć jak to możliwe, aby jeden z największych banków w Polsce – tzw. „Instytucja Zaufania Publicznego” – Bank PEKAO SA – był zwyczajnym, pospolitym oszustem. Wszystko zgodnie z Prawem.

 Odcinek 50 Autobiografii Naukowej Ryszarda Opary

Pekao SA, to również jeden z najstarszych banków w naszym kraju - tradycja „polskiej bankowości”.  Oczywiście bank to nie tylko instytucja – to ludzie, którzy bankiem kierują.
Niemniej działania tej „Instytucji Zaufania Publicznego", na moją niekorzyść (jako klienta banku) - były dla mnie wtedy nie do pomyślenia. Przynajmniej nie były możliwe w kraju, w którym żyłem przedtem - w Australii. 

Kilka tygodni później, okazało się, że w Polsce wszystko jest możliwe.

Marysia Thiele: Pamięci kobiet Powstania Styczniowego (2)

Dwór w Kuklówce ok. 1880 r. Ze zbiorów prawnuka Józefa
 Chełmońskiego, podarowane autorce na spotkaniu w Kuklówce
 w 2015 roku.

Matki, siostry, narzeczone, żony i córki Powstania Styczniowego to Polki, które błogosławiły swoich mężczyzn do boju o ukochaną Ojczyznę, zmuszały opornych do walki, szły do powstania razem z nimi, błagały mężczyzn by nie brali udziału w insurekcji bez szans zwycięstwa, a potem wspierały Powstańców działalnością konspiracyjną, grzebały poległych, a z tymi, co przeżyli, dobrowolnie jechały na zsyłkę, świadomie rujnując własne, młode życie...

Druga część historii kobiet z okresu Powstania Styczniowego - praprababki i prababki Marysi Thiele. (Zob. Część 1)


W mroźne lutowe popołudnie 1866 roku ktoś zapukał do drzwi mieszkania Zimodrów. Po chwili do apartamentu wpadli Moskale. Młody oficer sprawdził tożsamość mieszkańców, skonfiskował fałszywe dokumenty i odczytał wyrok: przykazem cara Józef został skazany na 20 lat katorgi. Maria w pośpiechu pakowała kufry, gdy oficer oświadczył: „Madame, pani i dziecko nie jesteście skazani i radzę nie jechać.” Maria spojrzała mu w oczy i hardo odparła: „Ale pojedziemy by zobaczyć jak dzicz moskiewska znęca się nad bezbronnymi”.
Oficer zamilkł. Po upadku powstania jawna wrogość w stosunku do Rosjan była karana zsyłką. Moskal wiedział, że Polacy uważają się za europejski, cywilizowany naród, kulturą stojący znacznie wyżej niż Rosjanie, ale nigdy nie usłyszał tego na własne uszy. Nie odezwał się więcej. Przekonywania Józefa też na nic się nie zdały. Maria pakowała rodzinę na Sybir.