Małżeństwo Curie wśród 6 najbardziej znanych par Paryża

MariiaSkłodowska-Curie i Piotr Curie  (ok. 1895 r.)

Z okazji Walentynek na oficjalnej stronie internetowej francuskiej stolicy przypomniano sześć par z XIX i XX w., które stanowiły zgrane duety, a na dodatek trwale zapisały się w historii. Na czele zestawienia znaleźli się dobrze znani wszystkim Polakom: Maria Skłodowska-Curie z mężem. To polsko-francuskie małżeństwo i pięć kolejnych par oraz ich losy znalazły się na trasie walentynkowej trasy spacerowej.

 

Strona paris.fr przypomina, że małżeństwo Marii Skłodowskiej-Curie i Piotra Curie trwało jedynie nieco ponad 10 lat, ale dokonania małżonków przetrwały po dziś dzień. Pierre (1859–1906) i Maria (1867–1934) wzięli ślub 25 lipca 1895 r. Pierre był nauczycielem w Szkole Fizyki Przemysłowej i Chemii miasta Paryża. Maria, urodzona w Polsce, była studentką na Sorbonie. Małżonkowie pracowali razem. Wraz z Pierrem odkryli polon i rad, dwa pierwiastki radioaktywne. W 1903 r. wspólnie z Henrim Becquerelem otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Zainicjowana została nowa dziedzina medycyny, radioterapia.

Konrad Rękas: Puste kieszenie zamiast pustych półek

 Jednym z wielu objawów sprymitywnienia umysłowego III RP – jest sprowadzanie całej dyskusji o życiu społeczno-gospodarczym w okresie 1944-89 do “bronienia” bądź “atakowania” PRL-u. Pomimo upływu 30 lat zamiast analiz (w dodatku wzbogaconych poprzez połączenie szerszej perspektywy badawczej z wciąż żywym doświadczeniem świadków) – serwuje się płytką nawalankę nie tyle doświadczeń, co traum i nie wiedzy, ale mitów.

 

„Naprawdę jedliście tylko ocet?!”

Jednym z nich są osławione puste półki – do dziś bowiem ten wielki wkład pierwszej Solidarności w nawyki żywieniowe Polaków przypisywany jest wyłącznie tzw. komunie! (czyli coś jak z kartkami żywnościowymi, spełnionym SOLIDARNOŚCIOWYM postulatem “równych żołądków“…). Powielany masowo obrazek mięsnego bez mięsa kolportowany jest wszak bez wyjaśnienia, że faktycznie, sklepy w PRL tak wyglądały dokładnie w “karnawale Solidarności” w 1981 r. i na początku stanu wojennego, kiedy USA uderzyły w nas sankcjami, dotkliwymi także dla produkcji zwierzęcej.

Wędrówki po Polsce: Muzeum Browaru w Żywcu

Muzeum Browar Żywiec.  Fot. E.Michałowska-Walkiewicz

Browar żywiecki założony został w 1856 roku, przez arcyksięcia Albrechta Fryderyka Habsburga. Do lat 80-tych XIX wieku beczki drewniane, były w browarze podstawowym opakowaniem na piwo. Beczki te przewożono wozami transportowymi, a zimą saniami do różnych miejscowości, by i tam raczono się tym niezwykłym trunkiem. Browar korzystał z usług około 30 woźniców, a po wybudowaniu żywieckiej bocznicy kolejowej w 1891 roku, uzyskał on bezpośrednie połączenie z kolejami europejskimi. Od tego czasu kolej była głównym środkiem transportu piwa. 

Zwiedzając mury muzeum

 
W dniu 9 września 2006 roku, nastąpiło otwarcia Muzeum Browaru Żywiec, zlokalizowanego na terenie zakładu. Stało się to przy okazji uroczystych obchodów 150 rocznicy powstania Browaru w Żywcu. Na powierzchni 1,6 tys. m² w 18 salach zgromadzono unikalne pamiątki obrazujące historię żywieckiego Browaru, prezentujące surowce potrzebne do produkcji piwa oraz oddające klimat dawnych czasów. Zwiedzający mogą zapoznać się z historią żywieckiego producenta piwa, przejść po replice XIX-wiecznej uliczki, zajrzeć do galicyjskiej karczmy, czy posłuchać odgłosów dawnej produkcji tego trunku.
 

Zapraszamy na "Piknik Aktorski" Bumeranga Polskiego: 7 marca

Minęło już sporo czasu od ostatniego piniku Bumeranga Polskiego. Poprzednio spotkaliśmy się w Pyrmont nad Zatoką Sydnejską , gdzie gościem specjalnym  „Pikniku Żeglarskiego” był  kpt. Grzegorz Węgrzyn, który samotnie płynął dookoła świata.  Jak wiemy nie udało mu się dokończyć  tego wielkiego rejsu.  Tym razem redakcja i członkowie stowarzyszenia   Bumerang Polski zapraszają na „Piknik Aktorski”, na którym gośćmi specjalnymi będzie polska  para aktorska:  Marzanna Graff i Aleksander Mikołajczak.   

 Czas na ponowne spotkanie bezpośrednie redakcji i stowarzyszenia Bumerang Polski  z czytelnikami, przyjaciółmi, sympatykami i  mecenasami  naszego magazynu inernetowgo, który instnieje już w przestrzeni medialnej  prawie 10 lat. Zapraszamy na  siódmy  z kolei Piknik Bumeranga Polskiego w pierwszą sobotę marca.

Kochał muzykę i sam nią był. Wspomnienie o liderze "Budki Suflera"

Romuald Lipko - kompozytor, multiinstrumentalista lider
 Budki Suflera. Fot. Official site of Budka Suflera

Nie żyje legendarny szef Budki Suflera, lublinianin, kompozytor, Romuald Lipko. W wieku 69 lat, zmarł 6 lutego br., lecz jeszcze kilka dni wcześniej dowiedział się, że jego utwór, zat. „Cień Wielkiej Góry” w plebiscycie na piosenkę 95-lecia Polskiego Radia, uplasował się na trzecim miejscu – pierwszą lokatę zajęła piosenka Maryli Rodowicz, „Małgośka”. Można powiedzieć, iż odszedł jeden z najznakomitszych rodzimych kompozytorów muzyki rozrywkowej końca XX i początku XXI wieku.

  Był bez reszty związany ze swym miastem, w nim się urodził, ukończył podstawową szkolę muzyczną, lecz liceum muzyczne już nie, gdyż bez zgody dyrektora wystąpił w programie telewizyjnym i został relegowany. Opanował grę na trzech instrumentach: trąbce, gitarze oraz instrumentach klawiszowych i w wieku 24 lat, dołączył do powstałej wcześniej grupy Budki Suflera, z którą związany był już wokalista, Krzysztof Cugowski. Wówczas też zaczął komponować, powstały jego pierwsze utwory, „Jest taki samotny dom”, „ i „Cały ten zgiełk”. Szybko jednak nastąpił wysyp następnych, w tym wielu pięknych przebojów. Między innymi dla obdarzonego charakterystycznym chropowatym głosem, Felicjana Andrzejczaka, skomponował piosenkę, „Jolka, Jolka, pamiętasz”, dla Anny Jantar, „Nic nie może wiecznie trwać”, Zdzisławy Sośnickiej, „Aleję gwiazd”, Urszuli, „Dmuchawce, latawce, wiatr”, Izabeli Trojanowskiej, „Wszystko czego dziś chcę”, Krzysztofa Cugowskiego, „Takie tango” i Ireny Santor, „Jak fart, to fart”.