Powstańcza mogiła na Starym Mieście
w Warszawie. Fot. T.Bukowski (public domain)
|
To nasz sukces, że pomimo tak dramatycznego dzieciństwa i trudnego życia jako sieroty lub półsieroty w PRL, gdzie w okresie stalinowskim mordowano AK-owców lub ich wywożono albo mocno szykowano — dożywamy 80 i więcej lat. Niestety następnej okrągłej rocznicy „setki – 100”, większość z nas nie dożyje. Śmierć jeszcze nie jest opcją w medycynie.
Co wynika z naszego życia i co wynika z owych okrągłych rocznic?
Nasze przeżycie PW 44’ jest świadectwem, jak potwornym kataklizmem było owo powstanie. Z racji wieku nie byliśmy powstańcami, ale byli nimi nasi rodzice, rodzina albo znajomi czy sąsiedzi. Póki żyli (wciąż żyje kilkunastu Bohaterów) powstańcy, o ich tragedii najwięcej mówiono i pisano.