Wędrówki po Polsce: Pałac Krasińskich

Palac Krasinskich na Ursynowie.
Archiwum  Ireny Buchmanowicz

Pałac Krasińskich, to piękna budowla znajdująca się na Warszawskim Ursynowie. Jest ona usytuowana przy ulicy Nowoursynowksiej. Około roku 1776 księżna Izabela Lubomirska z Czartoryskich, wybudowała wspomniany pałac dla swej córki Aleksandry Potockiej. Przez długi czas, pani Aleksandra nazywała go Ursynowskim Pałacykiem Rozkoszy.

Mieszkanie Józefa Maisonneuve

Przez pewien czas mieszkał tu Józef Maisonneuve, szambelan koronny i przełożony wojsk królewskich. Lecz już od roku 1785, budynek był własnością Aleksandry Potockiej z Lubomirskich, żony Stanisława Kostki. Kostka Potocki rozbudował pałac według projektu Piotra Aignera. Następnie pałac był w posiadaniu Grzegorza Wykowskiego, później zaś Ignacego Kochanowskiego. Bardzo ważną informacją jest ta, iż od roku 1822 Ursynowski Pałacyk, był własnością Juliana Ursyna Niemcewicza. który w pałacu stworzył bibliotekę, gromadząc tu cenne zbiory bibliofilne. Z biegiem czasu, gościł tu także Juliusz Słowacki, szukając natchnienia do swych wierszy.

Dzień Polonii w Klubie Polskim w Bankstown

Wykonawcy akademii z okazji Dnia Polonii. Fot. B.Kawa

W ubiegłą sobotę 25 maja 2019 r. w Klubie Polskim w Bankstown odbyła się uroczysta Akademia z okazji Dnia Polonii.

Projekt uroczystości, nad którą honorowy patronat objeła Federacja Polskich Organizacji w NPW, został w całości sfinansowany w ramach sprawowania opieki Senatu RP nad Polonią i Polakami za Granicą w 2019 r. przy współudziale Fundacji „Wolnośc i Demokracja”. Prowadzenie Akademii powierzono Panu Michałowi Maciochowi, który w sposób niezwykle profesjonalny, a zarazem ciepły i rodzinny wprowadził zebranych gości w tematykę wieczoru, po czym przedstawiał kolejnych wykonawców prezentujących się na scenie.

Polonia w Adelajdzie pożegnała panią Irenę Małecką

Irena Halina Malecka

1930-2019

W roku 2019 Polonia w Adelajdzie pożegnała panią Irenę Małecką, oddanego członka społeczności Południowej Australii. Na karty historii pani Irena wpisała się w kilku kontrastujących ze sobą rozdziałach niezwykłego życia: szczęśliwe, dzieciństwo, katorga zesłania w łagrach sowieckich, lata wczesnej młodości i szkoła w Afryce, oraz życie rodzinne i działalność społeczna w Australii.

„Tylko życie przeżyte dla innych jest warte życia”
Albert Einstein

Pani Irena Małecka urodziła się we Lwowie na Kresach Wschodnich Polski, dzisiejszej Ukrainie. Pochodziła z rodziny inteligenckiej o tradycjach patriotycznych i wysokich wartości moralnych. Matka pani Ireny, Aniela, nauczycielka, wyzwoliła w córce zdolności literackie i pisarskie, które przetrwały w niej do końca życia. Ojciec, Karol, naczelnik węzła kolejowego w Boryniczach, utalentowany muzycznie i artystycznie, na całe życie zaraził córkę pasją do muzyki, śpiewu i sztuk pięknych. Gra na fortepianie była jej pasją do późnej starości.
W domu rodzinnym Irenie wpojono bezinteresowność, odpowiedzialność, zaradność, poleganie na sobie, oraz obowiązek pomocy i szacunku dla ludzi.

O rozbudowie Polskiego Ośrodka w Marayong

Wizualizacja projektu nowego budynku
w Polskim Ośrodku w Marayong. (mat. promocyjne)

15 maja 2019 roku we środę o godzinie 11.15 miało miejsce spotkanie informacyjne dotyczące rozbudowy ośrodka dla osób starszych w Marayong.

Marayong to polskie serce w Sydney, znajduje sie tam polski dom opieki i polski kościół. Ośrodek powstał z inicjatywy  sióstr Nazaretanek tuż po wojnie, które kupiły wtedy skrawek ziemi, gdzie wybudowano dom dla sióstr i budynek dla sierot i gdzie w następnym etapie wybudowano polski kościół ze składek pierwszej powojennej Polonii.

Prezentacja  15 maja, przygotowana przez firmę architektoniczną Paynter-Dickson, przedstawiła projekt rozbudowy ośrodka w postaci wybudowania nowego budynku z 72 pokojami dla pojedynczych osób.

Krajobraz powyborczy. Zero zdziwień

Graf. Twitter - wyborynanmapie.pl

Najważniejsza nauka ze wszelkich wyborów sprowadza się do tego, że łatwiej ludzi przekonać, że jest im dobrze, kiedy jest im źle – niż że jest im źle, kiedy czują się zadowoleni. Ktokolwiek zapomina tę lekcję – powiększa następnie grono baaaaardzo rozczarowanych wynikami.

Największe nawet rozczarowanie nie uzasadnia jednak irracjonalnej rozpaczy i reakcji infantylnych. Obserwując bowiem od niedzieli FB zaczynam coraz poważniej zadawać pytanie: czy całkiem rozsądne dotąd osoby – zupełnie powariowały? Że się podjarały wcześniej kampanią, zaangażowały emocjonalnie – to się zdarza, w każdym ponoć drzemie dziecko. Ale te internetowe bluzgi: a to “jaki mamy naród głupi!“, a to że “kruki, wrony…!” oraz “koniec historii…!” – to już zupełne zapamiętanie w zdziecinnieniu. Ludzie, przepraszam za poufałość – przecież to TYLKO WYBORY!

 

 

A już czemu biadolą ci, którzy w nich nie startowali, ani nawet do żadnej ze startujących partii podobni nie są – to już całkiem nie rozumiem.