Życzenia wielkanocne bpa Wiesława Lechowicza dla Polonii

Drodzy Bracia i Siostry, z okazji tegorocznych świąt wielkanocnych pragnę dotrzeć do Was z orędziem Zmartwychwstałego Pana, zawierającym dwa słowa "Pokój Wam". Chyba nikogo nie trzeba przekonywać jak bardzo potrzebujemy dzisiaj pokoju, zarówno w wymiarze międzynarodowym, jak i w naszej Ojczyźnie, w naszych polonijnych wspólnotach i rodzinach, w Kościele i wreszcie w naszych sercach. Zatem, wzorem Jezusa, staję pośrodku Was z pasterskim słowem i z serca płynącymi życzeniami "Pokój Wam"!  - pisze do Polonii  na całym świecie bp Wiesław Lechowicz, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej.

Publikujemy pełną treść listu bpa Wiesława Lechowicza:

Życzenia wielkanocne Delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej

Wielkanoc 2019

Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.

A Jezus znowu rzeki do nich: «Pokój wam!»

/J 20,19-21/

Płonąca Notre Dame puszką Pandory

The Cathedral of Notre-Dame of Paris, France, at night.
Fot. Carlos Delgado; CC-BY-SA

Notre Dame w ogniu. Ponad 850-letnia katedra w okamgnieniu mogła przemienić się w pył, ale dzięki szybkiej akcji ratunkowej, przetrwa. I choć przyczyny pożaru nie udało się jeszcze ustalić, to samozwańczy profeci doskonale znają odpowiedź.

Katedra to Eliadowskie imago mundi, strefa uświęcona. Jej budowa jest tożsama z mimetycznym powtórzeniem procesu kosmogonii, który dokonał się na początku świata. Jak pisze Aron Guriewicz: Symbolem wszechświata była katedra, która swoją konstrukcją miała być we wszystkim podobna porządkowi kosmicznemu; spojrzenie na jej układ wewnętrzny, kształt kopuły, ołtarz, nawy boczne miało dać pełne wyobrażenie o budowie świata. Każdy jej szczegół z osobna jak i rozplanowanie całości pełne były symbolicznej wymowy [1].

Z premierem w roli głównej. „The Royal Tour” o Polsce

Mateusz Morawiecki z Peterem Greenbergiem. Kadr z filmu

"The Royal Tour". Fot. printscreen YT

We wtorek wieczorem w Lyric Opera w Chicago odbyła się uroczysta premiera poświęconego Polsce filmu dokumentalnego z serii „The Royal Tour”. W wydarzeniu wziął udział premier Mateusz Morawiecki.

„The Royal Tour” to seria filmów dokumentalnych przedstawiająca historię, kulturę i przyrodę najciekawszych państw świata. Serię wyróżnia formuła – prowadzącego program podróżnika i dziennikarza Petera Greenberga oprowadzają przywódcy tych państw, do których przebywa. Wcześniej ukazały się już odcinki m.in. o Meksyku, Izraelu, Jamajce i Rwandzie.

Konrad Rękas: Notre Dame, czyli Nasza Pani płonie

Pożar katedry Notre Dame  15.04.2019
Fot. Zambitovane21 Wikimedia Commons
(CC BY-SA 4.0) 

Może od razu odbudować Notre Dame jako meczet? Żeby nie trzeba było potem przerabiać…

Nie, nie drwię. Jako chodzący antytalent plastyczny w liceum wolałem wagary niż lekcje malowania. Stąd, kiedy przyszło do zaliczenia roku – moją jedyną szansą było zdawanie z historii sztuki. Przed dwie godziny, figura po figurze, witraż po witrażu, symbol po symbolu opisywałem wszystkie jawne i ukryte, a dziś już tylko zniszczone znaczenia Notre Dame, na które patrzyłem całymi dniami i miesiącami spędzanymi we francuskim jeszcze wtedy Paryżu. Wygląda dziś, jakbym się śmiał?

 

 

Jesteśmy na pogrzebie. A na pogrzebie płacze się – lub milczy.
 

Dlatego też, jeśli w ogóle zdarzyło się cokolwiek pozytywnego (może poza uratowaniem świętych relikwii i skarbca Katedry), to fakt, że Macron odwołał (póki co…) swoje orędzie do narodu. Oczywiście jednak cisza, szok ludzi stojących przed rozpadającą się świątynią szybko zostanie zagłuszony komentarzami tych, którzy przecież jeszcze wczoraj sami chętnie pozbyliby się wszystkich śladów Boga i kultu religijnego z przestrzeni publicznej, którzy przyznając wprawdzie pewne znaczenie artystyczne tego rodzaju zabytkom, jednocześnie uznając je jednak za krępującą pamiątkę feudalizmu i opresyjności Kościoła albo ubolewając nad wysokimi kosztami utrzymania i remontów takich staroci, podczas gdy przecież środki te mogłyby służyć dalszemu wzrostowi gospodarczemu itd.

Wątpliwości wokół procesu kard. Georga Pella

Kard. George Pell w Kaplicy Sykstyńskiej podczas
konklawe w 2013 r. Fot. printscreen YT

Od czasu skazania kardynała Georga Pella za domniemane winy sprzed ponad 20 lat na 6 lat więzienia minęło trochę czasu, mogliśmy nieco ochłonąć z pierwszego szoku i zagłębić się w liczne analizy specjalistów i dziennikarzy.

 

Uważam, że ktokolwiek zabierający głos w poważnej sprawie powinien najpierw ujawnić czytelnikowi swoje prywatne relacje, które mogą mieć wpływ na tę opinię. 

Georga Pella (wówczas biskupa) poznałem osobiście w szkole Sacred Heart College w Oakleigh, gdzie uczęszczały me obie córki, gdy brał udział w rozdawaniu nagród uczniom na koniec roku szkolnego.  Był to początek lat 90-tych ub. wieku.  Postawny, dostojny, z zawsze poważną twarzą, nie różnił się w zachowaniu od znanych mi polskich hierarchów.  W przeciwieństwie do swego szefa, arcybiskupa Thomasa "Franka" Little - ruchliwego, przystępnego, wesołego, chętnie dołączającego się do występów uczniów Sacred Heart Primary, a który wydał mi się typem ekstrawertyka, zachowującego się swobodnie, a nawet - jak na swój piastowany urząd - zbyt frywolnie.