Rozmowa z dr. Józefem Szostakowskim, poetą i kustoszem z Wilna

Dr Józef Szostakowski. Fot. L. Wątróbski

Wilno jest miastem poetów. Tu narodził się romantyzm polski. Tu mieszkali Mickiewicz i Słowacki. Pierwszy - cztery, drugi - trzynaście lat. Słowackiego barokowa poezja to jakby kopia wileńskich barkowych kościołów. Jego myśl leci w górę - i gdzieś tam wysoko, wysoko ginie w chmurach razem z wierzchołkami wileńskich wież i krzyżami na kościołach. - mówi w rozmowie z Leszkiem Wątróbskim dr. Józef Szostakowski, poeta i kustosz  Wilna.
 
- W roku 1976 ukończyłeś Wileński Uniwersytet Pedagogiczny, a potem przez lata pracowałeś w polskich gazetach i czasopismach w Wilnie...
 

- ...ukończyłem studia z dyplomem nauczyciela literatury i języka polskiego oraz historii, po których wiele lat pracowałem w dziennikarstwie. Nasza sytuacja na lepsze zmieniła się dopiero na początku lat dziewięćdziesiątych, po powstaniu niepodległej Litwy i niepodległej Polski. Wtedy moi przyjaciele zostali przyjęci na studia doktoranckie na polskich uczelniach wyższych. Mój kolega Michał Troszczyński zaproponował mi, abym też się zgłosił. Zostałem wtedy przyjęty na studia zaoczne do Instytutu Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Moją przyszłą pracą doktorską zgodził się kierować profesor Wojciech Jerzy Podgórski, człowiek niezwykle zasłużony dla szkolnictwa polskojęzycznego na Wschodzie. Otrzymałem też 9-miesięczne stypendium badawcze, rozłożone na trzy lata – po trzy miesiące każdego roku..

NZ: Najstraszniejsze masowe morderstwo od 1943 roku

Czy zamachowiec w Christchurch inspirowal się  atakiem
 Breivika? Fot. Twitter - Nowa Zelandia

Zamach terrorystyczny, do jakiego doszło w dwóch meczetach w Christchurch w Nowej Zelandii od razu po porannej modlitwie, jest najstraszniejszym masowym mordem od 1943 roku – przekazuje New Zealand Herald.

W rezultacie brutalnej strzelaniny zginęło 49 osób, około 50 osób zostało rannych, a wiele z nich znajduje się w stanie krytycznym.

Lokalne media porównują tę tragedię do masakry w obozie dla jeńców wojennych.
Jak podkreśla „The New Zealand Herald” strażnicy w obozie Featherston dla japońskich jeńców wojennych w czasie II wojny światowej (25 lutego 1943 roku) zastrzelili w wyniku zamieszek 48 Japończyków. Zginął także jeden nowozelandzki żołnierz.

GACA System: Jak zaprzyjaźnić się ze sportem na stałe?

Co robić, aby ruch powodował w nas radość? Jak się z nim zaprzyjaźnić, jeśli do tej pory kojarzył nam się wyłącznie z wysiłkiem? Poznaj sposoby na pokochanie aktywności fizycznej!

Jedni wolą chodzić po górach, inni świadomie wybierają pływanie. Młodzi kochają jazdę na rolkach, starsi częściej decydują się na siłownię. Bez względu na to, jaką aktywność fizyczną wybieramy, ruch powinien sprawiać dużą satysfakcję. W efekcie łatwiej przyzwyczaimy się do systematycznej aktywności.

Sidney Polak pierwszy raz w Sydney! W sobotę koncert

Zapraszamy Was na jedyny koncert Sidney'a Polaka w Sydney, będący jednym z trzech koncertów w Australii ( Sydney / 16 marca oraz Melbourne / 23 marca ).  Sidney znany jest przede wszystkim jako perkusista zespołu T.LOVE, którego jest członkiem od 1990 roku. W trakcie koncertów usłyszycie utwory z najnowszej płyty jak i stare dobre kawałki, które doskonale znacie!


Sidney Polak debiutował w roku 2002 utworami "Chomiczówka" i "Otwieram wino". Teraz promuje swoja trzecia solową płytę.  Album pt.; "3" wyraźnie nawiązuje do płyty debiutanckiej. Sidney opowiada o wielkim mieście, próbuje sformułować pozytywny "przekaz" swojego pokolenia, nie tylko bawi ale dotyka też spraw poważnych, miłości, niepowodzeń życiowych, tęsknoty. Nowy krążek promowany jest dotychczas utworem ‘Twarzą w twarz’, do którego zrealizowany został klip, będący zapisem samotnej podróży artysty do Australii i Nowej Zelandii. Co ciekawe utwór został skomponowany już po rejestracji materiału video.

Stanisław Michalkiewicz: Rajskie i infernalne oblicze Antypodów

Ksiądz Wiesław Pawłowski jest proboszczem parafii rzymsko-katolickiej w Auckland, na północnej wyspie Nowej Zelandii. Ten Auckland zapadł mi w pamięć jeszcze w dzieciństwie, kiedy to czytałem wypożyczoną z biblioteki książkę Julisza Verne’a „Dwa lata wakacji”. Grupa uczniów z Auckland miała wypłynąć na morską wycieczkę, ale zanim załoga przyszła na statek, jeden z nich odczepił cumę i w rezultacie statek wypłynął na ocean bez załogi, a nawet żadnej osoby dorosłej. Burza wyrzuciła dryfujący statek na bezludną wyspę na Pacyfiku i w rezultacie chłopcy musieli się tam urządzić, żeby przetrwać.

 Jest to opowieść o budowaniu imperium brytyjskiego, tyle, że w bardzo małej skali, bo chłopcy nie tylko zagospodarowali wyspę, ale nawet pokonali w walce bandytów, którzy tam wylądowali: „Nagle rozległ się straszliwy huk. Grad kartaczy smagnął rzekę” - czytałem z wypiekami na twarzy, jak to szalupa z bandytami została zniszczona celnym strzałem armatnim – bo chłopcom udało się nawet zdobyć armatkę i baryłkę prochu. „Dwa lata wakacji”, to poemat o zaradności, dyscyplinie i – co tu ukrywać – organizatorskich umiejętnościach ludzi białych. Ale „Dwa lata wakacji” były napisane w latach 80-tych XIX wieku, kiedy pisarze „jeszcze się przed cenzorskim nie trzęśli obliczem” i kiedy na rozmaitych Michników patrzono z góry.