|
no comment |
Prezydenta RP Andrzeja Duda spotykają ostatnie same przykre sytuacje. Gdy, dzięki nowelizacji ustawy o IPN i depenalizacji kłamstwa o polskim udziale w Holokauście, mógł zawitać w Białym Domu, to fotograf Donalda Trumpa zrobił mu nieszczęsne zdjęcie, które Prezydent USA zamieścił w mediach społecznościowych. Zaraz potem Prezydent RP zaliczył wpadkę oczekiwania na korytarzu na premiera Izraela Benjamina Netanjahu. Wszystkie te wpadki zaciemniają – w języku pisowskim określane jest to terminem „maskirowka” – słoneczną nowinę, że wkrótce będziemy mieli, być może, amerykańskie bazy w Polsce, konkretnie Fort Trump.
Pewnie mało kogo zdziwię stwierdzeniem, że gdy w solidarnościowych mediach wszyscy się cieszą, że – być może – wojska amerykańskie będą stacjonować na stałe w Polsce, w sile bodaj dywizji pancernej, to ja tradycyjnie wyrażę wielką wątpliwość z tego rzekomego sukcesu. Moje wątpliwości wynikają nie tylko z groteskowej propozycji Prezydenta RP, że Polska jest gotowa płacić Amerykanom za utrzymywanie bazy w Polsce kwotę w wysokości 2 miliardów dolarów (nie bardzo w końcu wiem czy jest to kwota jednorazowa czy wypłacana corocznie?). Byłby to chyba jedyny przykład w świecie, gdy państwo, które nie przegrało żadnej wojny, miałoby płacić innemu za utrzymywanie baz na swoim terytorium. Być może, mimo wszystko, koszt ten byłby nawet i sensowny, gdyby zabezpieczał nasze państwo przed cudzą (=rosyjską) agresją. Lepiej co roku zapłacić firmie ochroniarskiej pensję, niż zostać okradzionym.
Cały problem w tym, że nie przekonują mnie przedstawiane nam argumenty, że baza amerykańska w Polsce, taki Fort Trump, rzeczywiście znacząco podniesie polskie bezpieczeństwo militarne. Skąd te wątpliwości?