Exclusive: W dzikim buszu Australionu

Wydawca Solaris, Wojciech Sadeńko
ze świeżo wydrukowanymi
 "Światami Solarnymi"

Kilka dni temu  zapowiadaliśmy ukazanie się wkrótce pierwszej  powieści Jana Maszczyszyna, pisarza z Melbourne - dotychczasowego twórcy  zakręconych opowieści s-f. I oto  wczoraj, 15 kwietnia, nakładem wydawnictwa Solaris ukazały się  Światy Solarne - pierwsza polska steampunkowa powieść napisana w Australii. Dziś zgodnie z obietnicą prezentujemy (exclusive) fragment tej powieści.

 

Jan Maszczyszyn "Światy Solarne" (fragment)

Wylądowaliśmy nocą w dzikim buszu Australionu. Nie zapamiętałem ostatniej fazy lądowania zbyt dokładnie, ale zapewniło mi ono nad wyraz nieprzyjemne wrażenia. Byłem przeświadczony, że w ostatniej fazie upadku napotkaliśmy z głębi lądu gwałtowny ostrzał i tylko dobra wytrzymałość materiału pozwoliła nam wyjść z kraksy cało.

Wychodząc z kapsuły spłoszyliśmy spore stado skaczących bestii. Zwierzęta szukały schronienia. Uciekały od ciągle płonących bitewnych pól i widoków bezsensownej rzezi ziemskiej fauny. Stały się wobec nas szczególnie agresywne, gdy próbowaliśmy przejść obok. Zastrzeliliśmy kilka sztuk, wycofując się w stronę bielejących w oddali budynków opuszczonej farmy. Natychmiast schroniliśmy się pomiędzy zabudowania.

Rozmowa z prof. Sewerynem Ozdowskim. Cz. 1

Prof. Sev Ozdowski, Chair of of the Australian Multicultural
Council. Fot. K.Bajkowski

W grudniu ub. roku dr Seweryn Ozdowski, honorowy profesor Sydney University  oraz dyrektor wydzialu Równości i Róznorodności na Western Sydney University został mianowany przez rząd federalny na ważne stanowisko przewodniczącego Rady ds Wielokulturowości.

Prof. Ozdowski udzielił obszernego wywiadu Bumerangowi Polskiemu. Jest to pierwszy jego wywiad dla Polonii australijskiej po nowej nomincji  rządu w Canberze. Mówił nam m.in. o swojej  roli na nowym stanowisku i roli Rady w rządzie federalnym, o zasadach funkcjonowania polityki wielokulturowości w Australii a także o swojej poprzedniej działalności jako australijskiego komisarza ds Praw Człowieka. Mówił też o pewnych niezrozumiałych zjawiskach zachodzących wśród pokolenia nowych emigrantów w ostatnich latach. 

Konkurs Fundacji Kulturalnej im. Harcmistrza Szupryczyńskiego - 2015

Fundacja Kulturalna im. Harcmistrza Witolda Szupryczyńskiego zaprasza polską młodzież i studentów do wzięcia udziału w Konkursie Stypendialnym na rok 2015.

W konkursie stypendialnym mogą brać udział osoby polskiego pochodzenia

w wieku 16 - 25 lat, zamieszkałe w Nowej Południowej Walii, które:

a.)   w roku 2014 ukończyły co najmniej dziesiątą klasę szkoły średniej, oraz dziesiątą klasę języka polskiego

b.)   biorą czynny udział w życiu polskich organizacji w Nowej Południowej Walii

c.)    zobowiązują się kontynuować studia języka polskiego w bieżącym roku i w latach następnych.

Jury konkursu przyzna kilka nagród w wysokości około 400 dolarów.

Nagrody będą wręczone podczas uroczystości z okazji Konstytucji 3 Maja
w sobotę 2 maja 2015 o 4 po południu w Klubie Polskim Ashfield.

Jak pomóc sobie a jednocześnie Polskiej Szkole w Sydney?

 Rady dla sabaryty i ascety czyli jak zaoszczędzić dużo na ”okazjach”.
Rzadko  się zdarza  że jedna  rada  może służyć   jednocześnie  dwóm  tak  odległym  od  siebie  sposobom  życia.

A rada  ta  wynika  z tego  że w kapitalistycznym  świecie  sprzedawcy  dóbr  codziennych od biletów lotniczych  po kanapkę  w  McDonald  stosują często  upusty  cenowe aby  zareklamować  i zdobyć  klienta. Nie miejsce i czas  na  roztrząsanie  wyższości/niższości systemu kapitalistycznego.  Pewnie nie najlepszy  ale póki  co nikt nie  wymyślił lepszego;  może i  wymyślił ale  nie  wdrożył. A więc  żyjemy  w tym systemie jaki jest i  musimy  być sprytni  aby  za  naszą pracę za  którą dostajemy  dutki kupić jak  najwięcej  wyrobów  innych  ludzi  i  firm (tzn  biletów ,  kanapek, przyjemności i ładnych  rzeczy).

 Są ludzie którzy zawodowo wręcz zajmują się  wyszukiwaniem „okazji” i z  tego żyją.  Nie jest  to  zajęcie  dla  wszystkich.  Dla nas  wszystkich  innych  pozostają  okazje łatwe  a najlepsze  takie  które nie musimy  gonić i  szukać.

Otóż  elektroniczna  i papierowa  forma  „Entertainment  Book” jest  dla takich  jak  ty   i ja oraz dla ekstremistów z obu stron.

Żałoba, która ma wygrać

Znicze przed Palacem Prezydneckim 10 kwietnia 2010 r.
Fot. Kancelaria Prezydenta RP

Jak to było pięć lat temu? Prawie każdy potrafi sobie przypomnieć okoliczności, w jakich w sobotni poranek się dowiedział o katastrofie prezydenckiego samolotu. Co wtedy myślał, co przypuszczał, co czuł.

Wielu mieszkańców Warszawy prawie natychmiast ruszyło na Krakowskie Przedmieście. Jedni, by się czegoś wiarygodnego dowiedzieć. Inni instynktownie chcieli podzielić z ogółem przerażeniem po tak szczególnej stracie. Jeszcze inni dzielili się potrzebą zobaczenia na własne oczy czegoś, czego nigdy nie widzieli i mieli nie ujrzeć. Nigdy w życiu mieli nie odczuć takiej żałoby po tylu osobach znanych sobie z ekranów telewizorów prawie tak dobrze, jak się zna rodzinę. Ale ci, co tu przychodzili, to przecież nie byli Wszyscy, jak media wmawiały i do dziś wmawiają.

Ludzie na Krakowskim zbiorowo płakali albo połykali łzy. Milczeli we wspólnotowym smutku. Bolesnym, lecz do wytrzymania, bo dzielonym z innymi. Stawiali znicze na ulicy, przed Pałacem Prezydenckim. Znosili kwiaty. Rychło pojawili się sprzedawcy z naręczami tulipanów i kartonami zniczy. Obok nich stawiali fotografie wycięte z kolorowych gazet, zwłaszcza wyretuszowane zdjęcia pary prezydenckiej. Przynosili odręcznie napisane wiersze.