Polonia wciąż bez pieniędzy z MSZ

Janusz Cisek - podsekretarz stanu
ds. konsularnych, Polonii i informacji
europejskiej w MSZ - Janusz Cisek
 Fot. Wikimedia Commons

  Środowiska polonijne skrytykowały podczas piątkowego  posiedzenia sejmowej komisji tegoroczne zmiany zasad finansowania Polonii. Według nich w tym roku nie uzyskały jeszcze budżetowych środków na działanie i wydawnictwa. MSZ tłumaczy to późnym uchwaleniem budżetu.

 Sejmowa komisja ds. łączności z Polakami za granicą do 25 lipca przerwała swoje posiedzenie, podczas którego chciała ocenić, jak po zmianach funkcjonuje system rozdziału środków dla środowisk oraz mediów polonijnych.

Wcześniej rozdzielaniem finansów zajmował się tym Senat, a od tego roku rozdziela je resort spraw zagranicznych z udziałem organizacji pozarządowych.

Przedstawiciele Polonii tłumaczyli w piątek, że ich organizacje i środowiska są w trudnej sytuacji finansowej, ponieważ w związku z brakiem pieniędzy z MSZ są zmuszeni m.in. wstrzymać wydawanie pism lub ograniczać ich nakład czy częstotliwość ukazywania się. Jedna z polskich fundacji pomagających Polakom na Wschodzie z własnych pieniędzy wydała kolejne numery gazety, zaciągnęła też zobowiązania w drukarni, licząc, że odzyska środki z MSZ - poinformował jej przedstawiciel podczas posiedzenia komisji.

Również opozycja podczas posiedzenia miała pretensje do rządu, że po zmianie systemu finansowania środowiska polonijne i redakcje od początku roku do teraz jeszcze nie uzyskały pieniędzy.
"Przestrzegaliśmy przed takim rozwiązaniem" - podkreślał poseł Artur Górski (PiS). "Wiele czasopism i mediów, które wspaniale wspierają tkankę naszego narodu na Wschodzie, mogą po prostu raz na zawsze i ostatecznie zniknąć, co będzie niepowetowana stratą i za co rząd będzie odpowiadał" - mówił.
Wiceminister spraw zagranicznych Janusz Cisek przypomniał, że idea zmian polegała na tym, by zgodnie z zasadami podziału władzy, to administracja rządowa, a nie Senat, który ma rolę nadzorująca i kontrolną, była odpowiedzialna za wydawanie tych pieniędzy.
"W zmianach systemu finansowania chodziło też o to, by umożliwić aplikowanie o środki wszystkim instytucjom i organizacjom działającym w zgodzie z ustawą o organizacjach pożytku publicznego i wolontariacie, samorządom czy uczelniom wyższym. Te organizacje nie musiałyby ubiegać się o środki w dużych fundacjach zajmujących się pomocą Polonii - głównie na Wschodzie, które - jak słyszymy - mają organizacyjne kłopoty z podpisaniem dużej liczby umów z wykonawcami działań" - mówił.

Polacy na podium konkursu Imagine Cup 2012 w Sydney

Fot. Materiały prasowe

Podczas odbywającej się we wtorek w Sydney gali światowego finału konkursu Imagine Cup 2012 dwie polskie drużyny zajęły miejsca na podium: za projekt umożliwiający osobom niewidomym "czytanie" na ekranie telefonu oraz za grę wspomagającą rehabilitację dzieci

The Stack, jednoosobowa drużyna studenta Politechniki Gdańskiej Karola Stosika, zajęła drugie miejsce w kategorii Windows Phone Challenge za projekt ZZ Braille Reader. Umożliwia on niewidomemu użytkownikowi smartphonu lub tabletu odczytanie tekstów za pomocą alfabetu Braille''a. W tej kategorii, the Stack wyprzedzony został jedynie przez egipski zespół Vivid.

Drugi zakwalifikowany do finałowych szóstek polski zespół, Flexify z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zajął trzecie miejsce w kategorii Kinect Fun Labs za projekt Reh the Dragon. Jest to gra skierowana do dzieci przechodzących rehabilitację, które grając w nią jednocześnie wykonują ćwiczenia niezbędne do odzyskania sprawności fizycznej. Program wykorzystuje konsolę do gier Xbox 360 i kontroler Kinect oparty o technologie wykrywania ruchu. Drugie miejsce zajął zespół Whiteboard Pirates z USA, a pierwsze - Interlab z Brazylii.
Pierwsze miejsce w najważniejszej kategorii Projektowanie Oprogramowania (Software Design) i puchar Imagine Cup 2012 zdobył zespół Quad Squad z Ukrainy. Ich projekt to specjalna rękawica, która dzięki zainstalowanym czujnikom odczytuje ruchy użytkownika i przekłada język migowy na mowę.

Koncert przebojów starej Warszawy - Powróćmy jak za dawnych lat

Prezydent Komorowski zaprosił papieża Benedykta XVI do Polski

Benedykt XVI na Jasnej Gorze w 2006 r. podczas
swej pierwszej wizyty w Polsce. Fot..P.Grębowiec

Prezydent Bronisław Komorowski zaprosił papieża Benedykta XVI do złożenia wizyty w Polsce - poinformowała w czwartek Kancelaria Prezydenta.

Jak podano, Komorowski wystosował do papieża list, w którym podkreślił, że Polacy z wdzięcznością i wzruszeniem wspominają pierwszą pielgrzymkę Benedykta XVI do naszego kraju w 2006 roku.
„Będziemy zaszczyceni i szczęśliwi, mogąc ponownie podejmować Ojca Świętego w naszej Ojczyźnie, dzieląc się z Nim naszymi radościami i troskami” – napisał Bronisław Komorowski.
W październiku 2010 roku podczas wizyty w Watykanie prezydent zaprosił Benedykta XVI do Polski. Jak podkreślał, zaproszenie to ma charakter stały.
Natomiast oficjalne zaproszenie dla Benedykta XVI do złożenia oficjalnej wizyty w Polsce było tematem majowego spotkania prezydenta z przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski abp. Józefem Michalikiem.
Według podawanych wówczas informacji papież miałby odwiedzić nasz kraj w 2015 r. z okazji 1050. rocznicy Chrztu Polski i Światowych Dni Młodzieży. Wprawdzie wypada ona w 2016 r., ale obchody zaczną się rok wcześniej.
Sekretarz Konferencji Episkopatu Polski bp. Wojciech Polak ocenił w rozmowie z PAP, że zaproszenie, które skierował Komorowski do papieża, to "ważny gest pana prezydenta w stronę Ojca Świętego Benedykta XVI". "Wiemy, że pan prezydent powołuje się na poprzednią pielgrzymkę, która w jego ocenia była niezwykle ważna" - powiedział bp Polak.
Przypomniał, że KEP skierowała już do Benedykta XVI zaproszenie związane ze Światowymi Dniami Młodzieży, które mogłyby się odbyć w Polsce w 2015 r. Dodał, że na razie nie ma odpowiedzi Watykanu. Bp Polak podkreślił, że przygotowaniem ŚDM zajmuje się Papieska Rada ds. Świeckich, a oficjalne ogłoszenie kolejnego ich organizatora odbędzie się w 2013 r. podczas ŚDM w Rio de Janeiro.

Barnaby Joyce: O kłamstwach i złudzeniach Julii Gillard

Senator Barnaby Joyce. Fot. Bidgee (Wikimedia Commons)

Na szczycie G20 – przywódców 19 najlepiej rozwiniętych gospodarczo państw świata i Unii Europejskiej, który odbył się w drugiej połowie czerwca w Los Cabos w Meksyku , premier Australii Julia Gillard wzywała borykające się z kryzysem ekonomicznym państwa europejskie, aby wzorowały się na australijskim doświadczeniu i obrały tzw. „Australian Way” w polityce fiskalnej.

 Wypowiedzi Gillard zaszokowały australijskich liderów biznesu, uczestniczących w szczycie i spotkały się z oburzeniem mediów australijskich oraz polityków opozycji w kraju. The Daily Telegrph określił ton przemówienia Gillard jako szowinistyczny a   skarbnik w gabinecie cieni, Joe Hockey powiedział, że pouczanie światowych przywódcow, co mają robić świadczy o wysokim poziomie arogancji Julii Gillard i jej skarbnika Wayne Swan’a, zwlaszcza,że bardzo dobry stan gospodarki Australii rządząca obecnie Partia Pracy oddziedziczyła po rządzie Johna Howarda, a słowa lekcji dla liderów europejskich padają w przeddzień wprowadzenia w Australii największego na świecie podatku od CO2.

Barnaby Joyce, lider Nationals w Senacie, 21 czerwca opublikował specjalny komentarz w Canberra Times. Prezentujemy go w luźnym tłumaczeniu Włodzimierza Wnuka.

O kłamstwach, przeklętych kłamstwach i złudzeniach

Myślę, że pouczanie przez Julię Gillard całego świata podczas konferencji  G20 w Meksyku na temat ekonomicznych osiągnięć Partii Pracy, mieszczą się w rejonie pomiędzy zaambarasowaniem a złudzeniem.

Pod rządami Partii Pracy osiągnęliśmy kolejne cztery największe deficyty w historii tego kraju, najwyższy dług i trzy razy podwyższaliśmy maksymalnie dopuszczalne roczne zadłużenie budżetu.

Obecnie pani Gillard i pan Swan twierdza, ze to, co działo się w erach permu i prekambru, kiedy pokłady węgla odkładały się 300 milionów lat temu, a pokłady rudy żelaza o 300 milionów lat wcześniej - jest ich zasługą, gdyż chwalą się stanem australijskiej ekonomii.  

Bowiem to właśnie te dwa związki chemiczne, jeden - diabelski, jakoby szkodliwy węgiel, a drugi odpowiedzialny za masowe emisje dwutlenku węgla, podczas zamiany rudy na stal w Chinach, dały nam pomyślność gospodarczą, gdy cena tony koksu podskoczyła z 50 do 300 dolarów za tonę, a rudy z 40 do 160 dolarów za tonę.