Pamięć o "żołnierzach wyklętych"

Pamięć o "żołnierzach wyklętych" - walczących po 1945 r. z sowietyzacją Polski i oczernianych później przez propagandę PRL - uczczono w czwartek w całym kraju. Uroczystości, wystawy i konferencje naukowe zorganizowano m.in. w Warszawie, Lublinie, Wrocławiu i Trójmieście.

Centralne uroczystości Narodowego Dnia Pamięci "Żołnierzy Wyklętych" - święta przypominającego o powojennym polskim podziemiu antykomunistycznym - odbyły się w czwartek przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

"Chciałbym bardzo, żeby ta tradycja żołnierzy wyklętych czy żołnierzy zapomnianych, żołnierzy tragicznych trwała jako pamięć o warunkach niesłychanie trudnych, które zdołaliśmy przeżyć, przetrwać i zamienić na wolność, na niepodległość i na demokrację w Polsce" - powiedział prezydent Bronisław Komorowski podczas uroczystej odprawy wart.

Wspomniał także jednego z "żołnierzy wyklętych", Jerzego Ślaskiego, który w swoich publikacjach opisywał dramat zniewolonej przez sowiecką Rosję Polski. Prezydent złożył także kwiaty pod tablicą pamiątkową na murze dawnego więzienia mokotowskiego, a także na grobie cichociemnego, oficera Armii Krajowej oraz Wolności i Niezawisłości mjr. Adama Boryczki na Cmentarzu Powązkowskim. Boryczka był dowódcą ojca prezydenta, Zygmunta Komorowskiego w 6. Wileńskiej Brygadzie AK.

Narodowy Dzień Pamięci "Żołnierzy Wyklętych" został ustanowiony w 2011 r. przez parlament "w hołdzie żołnierzom wyklętym - bohaterom antykomunistycznego podziemia, którzy w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego, walcząc o prawo do samostanowienia i urzeczywistnienia dążeń demokratycznych społeczeństwa polskiego, z bronią w ręku, jak i w inny sposób przeciwstawili się sowieckiej agresji i narzuconemu siłą reżimowi komunistycznemu".

Data Narodowego Dnia Pamięci "Żołnierzy Wyklętych" upamiętnia rocznicę wykonania przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa wyroku śmierci na przywódcach WiN-u. 1 marca 1951 r. siedmiu członków IV Zarządu Głównego Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" - ppłk Łukasz Ciepliński, mjr Adam Lazarowicz, por. Józef Rzepka, kpt. Franciszek Błażej, por. Józef Batory, Karol Chmiel i mjr Mieczysław Kawalec - zostało zastrzelonych w mokotowskim więzieniu na Rakowieckiej w Warszawie.

Autorem terminu „Żołnierze Wyklęci” jest Jerzy Ślaski, który w 1995 r. wydał książkę o takim właśnie tytule.
(PAP)

Więcej o "żołnierzach wyklętych" - Wikipedia

 ***

Ppor. Leszek Mroczkowski



Jednym z żołnierzy WiN był ppor. Leszek Mroczkowski - więzień stalinowski, skazany nawet na karę smierci w 1952 roku, obecnie v-ce prezes Grupy AK "Kampinos" i prezes Młodzieżowej Grupy AK "Kampinos".

Grupa „Kampinos” znana jest z cięzkich walka jakie toczyła z wojskami niemieckimi w końcu września 1944 roku. 29 września w okolicach Bud Zosinych i Jaktorowa doszło do krwawej bitwy w wyniku której Grupa Kamopinos została rozbita. Poległo ok. 170 żołnierzy AK, ok. 200 zostało rannych i ok. 200 dostało się do niewoli. Po stronie niemieckiej było ok. 300 zabitych, zniszczono kilkanaście czołgów i zestrzelono 1 samolot.

Żywa legaenda tamtych czasów  - 80-letni Ppor. Mroczkowski bierze teraz  aktywny udział w spotkaniach historycznych, na ktorych  wspomina  swoje początki w Zrzeszeniu WiN i działalność w grupie specjalnej odpowiedzialnej za przerzut zarówno żołnierzy jak i osób cywilnych przez granice na Zachód. Niezwykle żywo  publiczność reaguje na wiersze ppor. Mroczkowskiego, które prezentowane są na takich spotkaniach.

Ppor. Leszek Mroczkowski udostępnił  redakcji Bumeranga Polskiego trzy swoje wiersze pisane w celi śmierci w 1952 roku:

Leszek Mroczkowski

Ostatni list do Matki.
Piszę do Ciebie mamo,
Bo wiem, że klęcząc prosisz Boga
O syna i, o zmiłowanie
Bo wielka w sercu Twoim trwoga
Nie płacz mateczko, nie płacz proszę
Czas jest lekarstwem, co leczy rany
A za dni kilka przyjdzie pismo,
Że “ wyrok został wykonany “
Ja nie rozpaczam, choć się boję
A w sercu taka miłość płonie,
Więc klęczę u nóg Twoich mamo,
Całując spracowane dłonie.
Nie płacz mateczko,
Muszę przejść te siedem schodów do piwnicy
Nieść moje osiemnaście lat,
Aby nie wlekli mnie strażnicy
Kocham cię matuś
Słońce, wiatr i łopot żagli na jeziorze
I pierwszych pocałunków smak
I kiedy jest wzburzone morze!
Umierać jest mi strasznie żal,
Przysięgam na mą biedną duszę
Tak trudno przejść te siedem schodów
A przecież przejść je muszę!!!!
Więc jeśli kiedyś, WRÓCI POLSKA!
To niech się za nas ktoś upomni
Żegnaj mateczko, muszę kończyć,
Klucz zgrzyta w zamku .........idą po mnie! !!

Śmierć ks. Wrony ..
Pamiętam, w celi czterech nas było,
Gdzie lizaliśmy po śledztwie rany
A z nami siedział cichy, pogodny,
Ksiądz Wrona - na śmierć skazany.
Był spowiednikiem, gdzieś pod Turbaczem,
Gdzie wieje halny i szumią smreki
I był na tyle nierozważny,
Że nie donosił "chłopcom" z bezpieki.
Klęczał, więc cichy, na progu celi,
Szepcząc modlitwy za konających
I błogosławił wrogów za drzwiami
I nas pokotem w celi leżących.
A kiedy wpadło oprawców czterech
I ręce wiązali mu liną...
On wciąż powtarzał: "Wybacz im Panie,
Przecież nie wiedzą, co czynią?"
Stach "cichociemny", co w nic nie wierzył,
Klęczał pod ścianą i Boga prosił
By opiekował się duszą Polaka
Co ginie bo nie donosił!

WISŁA .
Rzeko moich ojców , rzeko mej młodości
Dziś opowiadasz poszumem swej fali
Całą historie mej ojczystej ziemi
O ludziach co tu byli i tych co wytrwali .
Tyś powstrzymała nawałę Tatarów
I Szwed połamał na tobie swe zęby
A w dwudziestym roku z garstką swoich dzieci
Wstrzymałaś krwawe sowietów zapędy !
W czterdziestym czwartym u twojego brzegu
Umierali chłopcy razem z dziewczętami
Broniąc do ostatka ukochanej rzeki
Lecz nikt nam nie pomógł , bo byliśmy sami !!!
Na Praskim brzegu w zastygłych pancerzach
Stanęły czołgi……. bo to nie ich sprawa.
Patrzyły obojętnie jak myśmy ginęli
Jak umierała walcząca Warszawa
Przechodniu idz i powiedz na bezdrożach świata
Że jest taka rzeka , by pamięć nie prysła .
I choć niezbyt czysta ale przecież NASZA !!!
Matka Polskiej ziemi , ukochana Wisła .

***



Na 100 dni przed Euro 2012 - inauguracyjny mecz na Narodowym

 Reprezentacje Polski (P) i Portugalii (L) przed rozpoczęciem
 towarzyskiego międzypaństwowego meczu na Stadionie Narodowym
w Warszawie, 29 bm. Fot. Bartłomiej Zborowski (PAP)

Bezbramkowym meczem Polska - Portugalia wczoraj odbyła się sportowa inauguracja Stadionu Narodowego w Warszawie. W loży honorowej prezydent Bronisław Komorowski z Małżonką.  Największe wrażenie sprawił sam obiekt. Kibice dopisali, piłkarze nieco rozczarowali. Następny taki mecz kadry Franciszka Smudy już na mistrzostwach Europy.

Dla służb porządkowych i kibiców inauguracyjny mecz na Stadionie Narodowym zaczął się na długo przed pierwszym gwizdkiem sędziego. Od rana w najbliższej okolicy największej polskiej areny Euro-2012 nie można było parkować samochodów, a ulice patrolowali policjanci.
Próżno było szukać stoisk z pamiątkami, ale kwitł handel naręczny, m.in. na przystankach tramwajowych. W dobrym tonie było pomalowanie twarzy. Biało-czerwone koszulki na ciepłych kurtkach, czapki, szaliki w barwach narodowych były elementem obowiązkowym.
Bramy stadionu zostały otwarte trzy godziny przed początkiem meczu, ale trybuny zapełniały się powoli, choć dobrze przygotowani stewardzi sprawnie kierowali ludzi na odpowiednie sektory. Większość kibiców jednak zanim zajęła miejsca zatrzymywała się i podziwiała imponująco prezentujący się obiekt, który mienił się biało-czerwonymi barwami krzesełek.
Pierwszą próbę gardeł sympatycy reprezentacji przeprowadzili, gdy kadrowicze wyszli, by zapoznać się z murawą. Później co chwila z pomocą spikera po trybunach niosło się gromkie "Polska, Polska, Polska". Choć organizatorzy apelowali, by nie wnosić flag, pojawiło się ich kilkanaście. Informowały, że na sportowe otwarcie Narodowego ludzie przyjechali nawet z Nowego Sącza, Fromborka, Augustowa czy Polkowic.
Gdy na wielkich telebimach pod iglicą prezentowano składy, polscy kibice owacyjnie zareagowali na nazwisko największej gwiazdy rywali i najdroższego piłkarza świata Cristiano Ronaldo, ale za chwilę dość niespodziewanie dało się słyszeć gwizdy, gdy pojawiła się fotografia i nazwisko selekcjonera Franciszka Smudy. Po chwili na kilkadziesiąt tysięcy gardeł odśpiewano Mazurka Dąbrowskiego, tradycyjnie, choć dość nieśmiało, oberwało się PZPN i izraelskie sędzia rozpoczął grę.
W pierwszych fragmentach na boisku nie działo się wiele ciekawego, więc po kilku minutach trybuny obiegła pierwsza w historii obiektu meksykańska fala. Dwukrotnie próbkę nieprzeciętnych umiejętności dał występujący na co dzień w Manchesterze United Nani, ale na posterunku był jego rywal także z angielskich boisk Wojciech Szczęsny.
Po pół godzinie bezbarwnej gry, kibice byli coraz bardziej zziębnięci i zniecierpliwieni. Najpierw grzecznie prosili "Polacy, my chcemy gola", by po chwili za wszystko obwiniać PZPN. W pierwszej połowie bramkarz Rui Patricio, który po raz drugi w ciągu 13 dni zagrał w Warszawie (wcześniej na stadionie Legii w barwach Sportingu Lizbona), interweniował tylko raz po niegroźnym strzale głową Ludovica Obraniak.
Nie tylko kibice byli niezadowoleni. Franciszek Smuda co chwilę podskakiwał, tupał i rwał z głowy resztki włosów wyraźnie poirytowany postawą podopiecznych. Największe rozczarowanie przeżył dwie minuty przed przerwą, kiedy w sytuacji sam na sam Ireneusz Jeleń fatalnie spudłował. Po chwili szkoleniowiec zapewne z kolei głęboko odetchnął, bo nie lepiej pod polską bramką zachował się Nani. Do przerwy bez goli.
Drugą połowę polscy piłkarze i kibice rozpoczęli z wiarą, że będzie lepiej. Portugalskiej bramce szybko dwukrotnie zagroził Obraniak, a po trybunach niosło się "Polska, Polska". Wynik się nie zmienił, ale braw biało-czerwoni usłyszeli więcej niż w całych pierwszych 45 minutach.
Po kwadransie emocje opadły, a kibiców z letargu przebudził Cristiano Ronaldo. W 69. minucie pieczołowicie ustawił piłkę, zawiązał but, skrupulatnie odmierzył rozbieg i przy akompaniamencie gwizdów mocno, ale w środek bramki uderzył z rzutu wolnego. Jak wielką gwiazdę piłkarskiej estrady przystało, napięcie jednak zbudował wzorowo. Kilka minut później słynny CR7 opuścił boisko. Gdy usłyszał gwizdy, pokazał, że to niepotrzebne. Na brawa odpowiedział tym samym.
Po chwili po raz drugi w środę trybuny odśpiewały hymn, co było sygnałem, że mecz dobiega końca. Niektórzy zaczęli kierować się do wyjść, trenerzy pozwolili zagrać kolejnym piłkarzom. W okrzyku "my chcemy gola, Polacy my chcemy gola" siły i wiary słychać nie było.
 Na pierwszego gola reprezentacji na Stadionie Narodowym trzeba zaczekać co najmniej do 8 czerwca, kiedy w meczu otwarcia mistrzostw Europy zmierzy się z Grecją.
kb/PAP

Nowa odsłona Kabaretu Starszych Panów

Nowo powstaly sydnejski Kabaret VIS - A - VIS,  przy wspolpracy Klubu Polskiego w Ashfield - serdecznie zaprasza na spektakl KABARETU STARSZYCH PANOW .

Po pelnej sukcesu premierze na POLISH CHRISTMAS NA DARLING HARBOUR – tym razem w obszerniejszej wersji - ze szczegolnym ujeciem tematyki kobiecej w zwiazku z Miedzynarodowym Dniem Kobiet.

Kabaret Starszych Panów – to kabaret dwóch twórców rozrywki telewizyjnej z lat 50-tych i 60-tych XX wieku - J. Przybory i J. Wasowskiego. Spektakle kabaretu nadawano na żywo na antenie telewizyjnej, z wykorzystaniem jako playback piosenek zarejestrowanych wcześniej. Kabaret ukazywał się również na antenie Polskiego Radia, jako przygotowane osobno słuchowiska, powtarzające telewizyjną fabułę z tą samą obsadą.
W sydnejskiej wersji kabaretu wystepują lokalni artyści - wielu z nich to artyści z wyksztalceniem muzycznym – zajmujacych sie tą profesją. Spektakl teatralno - muzyczny w adaptacji Jolanty Komincz - reżyserowany jest przez Dariusza Paczynskiego, absolwenta Wydzialu Teatralnego Uniwersytetu Nowej Poludniowej Walii oraz Szkoly Filmowej w Lodzi.

Spektakl odbędzie się w Klubie Polskim w Ashfield w niedzielę, 11 Marca o godz. 15-tej .

Zakochaj się w życiu! - spotkanie z Ewą Foley

Patience of Paper exhibition opened

Grzegorz Dobiesław Mazurek

On Friday 17 th February at the Queensland College of Art Griffith University, Polish Ambassador H.E. Andrzej Jaroszyński officially opened PATIENCE of PAPER / CIERPLIWOŚĆ PAPIERU exhibition.

This exhibition, by artists from the Fine Arts Faculty of Maria Curie-Sklodowska University in Lublin, Poland ‘provides another step in the reciprocal arrangement currently being negotiated between the QCA Griffith University and UMCS . This sharing of works fuels a continuation of dialogue about the differing cultural visions of Central Europe and Australia, said Mr Earle Bridger, QCA Deputy Director (Development).

PATIENCE of PAPER / CIERPLIWOŚĆ PAPIERU

Continues until 3 March at:

QCA WEBB GALLERY

Queensland College of Art,

Griffith University
Level 2 Webb Centre,

226 Grey Street, South Bank

Brisbane

ARTISTS:

Małgorzata Bałdyga, Krzysztof Bartnik, Mariusz Drzewiński, Jan Ferenc, Donat Kowalski, Danuta Kuciak, Tomasz Malec,Grzegorz Mazurek, Lech Mazurek, Irena Nawrot, Sławomir Plewko, Joanna Polak, Artur Popek, Maria Polakowska, Wiesław Proć, Robert Rabiej, Sebastian Smit, Kamil Stańczak, Anna Waszczuk, Jacek Wojciechowski, Walenty Wróblewski, Agnieszka Zawadzka, Tomasz Zawadzki.

 Renata Buziak
 Photos: Alan Hill, Isaac Brown

Artur Popek

More: Cierpliwość papieru - wystawa artystów z Lublina