Ewa Gorzelak: “Warto doceniać małe chwile codzienności”

Ewa Grzelak. Fot. fb

Ewa Gorzelak to znana aktorka teatralna i filmowa. Jest prezesem Fundacji „Nasze Dzieci”  przy Klinice Onkologii w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”. Prowadzi spotkania teatralne i kreatywnego myślenia, reżyseruje przedstawienia, w których rodzice grają dla swoich dzieci. Niedawno rozpoczęła swoją trenerską przygodę, prowadząc warsztaty „Przytul siebie” dotyczące samoakceptacji i samoświadomości, podczas których pomaga innym budować relację z samym sobą, odkrywać swoje wewnętrzne pragnienia i właściwie ustawiać życiowe priorytety.

 

-Moja rodzina oraz pasje dają mi poczucie szczęścia – mówi Family News Service Ewa Gorzelak

Reżyseruje pani przedstawienia, w których rodzice grają dla swoich dzieci. Produkuje i gra pani spektakle w Teatrze Przestrzeni. Inspiracją stała się pani córka Zosia?

Ewa Gorzelak: Kiedy byłam dzieckiem miałam tysiące hobby. Chciałam spróbować wszystkiego i może dlatego zostałam aktorką. Jest to zawód bardzo pojemny, mieszczący różne zawody, które przyszło mi grać. Wykonuję go z ogromną pasją i zaciekawieniem. Podążając za wyobraźnią założyłam nieformalny Teatr Przestrzeni, w którym wymyślam, reżyseruję i gram spektakle dla dzieci w różnym wieku. Na ten pomysł wpadłam po urodzeniu córki, Zosi. Jak występuję na scenie dla maluchów, które pierwszy raz są w teatrze, to widzę jaka to dla nich nowość, w jaki sposób delikatnie próbują dotykać świata, który ich otacza. Natomiast w przedszkolach reżyseruję przedstawienia, w których rodzice grają dla swoich dzieci. To bardzo ciekawe doświadczenie. Uwielbiam zabawę w teatr z rodzicami przedszkolaków. Podczas pracy bawimy się jak dzieci, czemu sprzyja niewątpliwie przedszkolna atmosfera. Miny dzieci na widok rodziców na scenie są bezcenne.

Mam Teatr z nowymi spektaklami wraca do Australii

Marzanna Graff i Aleksander Mikołajczak podczas 
ostatniego pikniku Bumeranga Polskiego 
tuż przed wybuchem pandemii. 

Pandemia sprawiła, że tak bardzo lubiani przez Polonię w Australii aktorzy Mam Teatr nie odwiedzali nas. Był to jednak czas na zrealizowanie dwóch nowych komedii „Pozamiatane” i „Randka w Bistro”. Z tymi właśnie spektaklami Marzanna Graff i Aleksander Mikołajczak wracają do swoich widzów na antypodach. Wielką niespodzianką będzie włączenie w skład aktorski Mam Teatr artystów polonijnych z Melbourne, Sydney i Perth. Mam Teatr zawita też do Adelajdy.

O czym będą spektakle, które zobaczymy już niedługo w Australii? 

„Pozamiatane” – w pandemii oboje małżonkowie Ania i Adaś tracą pracę. Aby ratować sytuację zakładają własny biznes. Klienci doprowadzają ich do białej gorączki. Sytuację ratuje…Aldonka. Kim jest i co wniesie w tę rodzinę, jak bardzo zszokuje dzieci o tym przekonają się Ci, którzy zasiądą na widowni.

Kabareton na Polanie w Healesville

"Kryzys". Dariusz Mikołajewski, Andrzej
 Suplewski i Tomasz Bartczak

Polana w Healesville. Legendarne miejsce, o którym sporo słyszałam, ale nigdy dotychczas tam nie byłam. Aż nadarzyła się okazja. Zobaczyłam ogłoszenie, że będzie się tam odbywać Kabareton i postanowiłam się wybrać.

Polana to jest cudowne miejsce, które bardzo bym chciała lepiej poznać, ale póki co opisywać jej nie będę. Po pierwsze przeważająca większość czytelników zapewne doskonale ją zna, a po drugie wybrałam się tam w roli krytyka teatralnego i temu zadaniu powinnam się poświęcić.

Oprawę artystyczną Kabaretonu zapewnił teatr Miniatura programem p.t. „Coś starego, coś nowego, coś przyszłego” czyli, jak wyjaśniła w swoim słowie wstępnym pani Elżbieta Romanowska, najpopularniejsze numery z poprzednich spektakli, coś przygotowanego specjalnie na ten wieczór i kilka zwiastunów przedstawienia, którego premiera odbędzie się w końcu października.

Pierwsze pocovidowe przedstawienie Teatru Fantazja

Marta Kiec-Gubala (Pani Orgonowa) i Andrzej
Świtakowski (Major)  w sztuce A.Fredry
 "Damy i Huzary" wystawionej 11.02.2022
w Bankstown. Fot. BumerangMedia

 Australia od kilku tygodni wychodzi z pocovidowych ograniczeń.  Kultura też otwiera się powoli na żywego odbiorcę,  również ta polonijna.  Istniejący już ponad 20 lat sydnejski, polonijny Teatr Fantazja po długiej przerwie zaprezentował się ponownie publiczności  w ostatniej odsłonie wielokrotnie wystawianej już wcześniej sztuce Aleksandra Fredry „Damy i Huzary” w adaptacji i reżyserii Joanny Borkowskiej-Surucic, jednocześnie dyrektora artystycznego Teatru.

 Przedstawienie miało miejsce 11 lutego na deskach Bryan Brown Theatre w sydnejskiej zachodniej dzielnicy Bankstown w ramach programu „ Let’s go Polish” z inicjatywy Canterbury-Bankstown Council Library. Taneczną ilustracją spektaklu był kolorowy występ folklorystycznego zespołu Lajkonik, który wielokrotnie w przeszłości pojawiał się na scenie wraz z Fantazją przy innych okazjach.

Teatr Prób Miniatura: „Grunt to Rodzinka”. Recenzja

"Nie ma nic gorszego niż chory mężczyzna” – Tomasz Bartczak
 i Elżbieta Romanowska. Fot. Z.Ślifierz

16 maja miałam przyjemność obejrzeć w Domu Polskim Syrena w Rowville widowisko kabaretowe „Grunt to Rodzinka” wystawione przez Teatr Prób Miniatura. Teatr prób…? 

W Australii jestem stosunkowo niedawno, przyjechałam do pracy na określony kontrakt, wybuchła pandemia i zostałam. Niestety, w czasie mojego pobytu, ze zrozumiałych powodów, nie miałam wielu okazji do zapoznania się z australijską kulturą, włączając w to życie kulturalne australijskiej Polonii. Pierwszą okazją było właśnie przedstawienie „Grunt to Rodzinka”, na które pobiegłam jak spragnione zwierzę do wodopoju. I napiłam się do syta. Wspaniały spektakl!

Ale nie ma róży bez kolców. Mam kilka krytycznych uwag, których, mam nadzieję, wykonawcy nie wezmą mi za złe, szczególnie, że wygłaszam je z życzliwości, a nie ze złośliwości.