Tragedia palestyńskich dzieci. Izraelskie ataki nie ustają

Codzienne dramaty w Gazie.
Fot. EyeOnPalestine- Telegram

Ponad 20 tysięcy palestyńskich dzieci zginęło w wyniku izraelskich ataków albo zaginęły, zostały uwięzione, zakopane pod gruzami lub pochowane w masowych grobach. Organizacja Save the Children stwierdziła, że trwający konflikt utrudnia weryfikację liczb. Jej zespoły zajmujące się ochroną dzieci są coraz bardziej obciążone w wyniku izraelskiej operacji w Rafah, w związku z czym coraz więcej rodzin jest oddzielanych od dzieci.

"Każdego dnia znajdujemy coraz więcej dzieci bez opieki i każdego dnia coraz trudniej jest je wspierać. Współpracujemy z partnerami, aby zidentyfikować dzieci odseparowane od rodziców i pozbawione opieki oraz zlokalizować ich rodziny, ale nie ma dla nich bezpiecznych placówek" - stwierdziła w oświadczeniu specjalistka ds. ochrony dzieci.

Jak się “narodziło” święto Bożego Narodzenia

Bazylika Narodzenia w Betlejem
Fot. s. Amata J.Nowaszewska

 Czy Boże Narodzenie było zawsze ważne i jak je przedstawiano w pismach i sztuce w początkach chrześcijaństwa opowiada ks. Waldemar Turek, filolog i patrolog, kierownik Sekcji Łacińskiej Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej.

Boże Narodzenie w Betlejem obchodzono uroczyście prawdopodobnie trzy lata po Soborze Nicejskim (325 rok). A przedtem?

ŚWIĘTO NA MARGINESIE

Uczniowie Chrystusa celebrowali w tamtym okresie, poza niedzielą, przede wszystkim Wielkanoc i święta bezpośrednio z nią związane. Wynikało to z tradycji apostolskich, a te koncentrowały się na zasadniczym dla chrześcijaństwa wydarzeniu zmartwychwstania Jezusa i zesłania Ducha Świętego. Apostołowie i ich następcy głosili z mocą prawdę, że Chrystus zwyciężył śmierć, że trzeba przyjąć chrzest i żyć zgodnie z Jego nauką, aby móc kiedyś zmartwychwstać i z Nim na wieki królować.

Wszystkie nieszczęścia Palestyny. Celowo wprowadzają nas w błąd

 Zdjęcie zrobione z pokładu bombowca izraelskiego
podczas ataku na Gazę.

My na Zachodzie myślimy, że jesteśmy dobrze poinformowani o tym, co dzieje się w Strefie Gazy. Tak jednak nie jest. Obrazy, które widzimy, są wyselekcjonowane. Komentarze, które słyszymy, nie pozwalają nam ich zrozumieć. Celowo wprowadzają nas w błąd. Wszelkie odmienne opinie są cenzurowane.

Jak każda wojna, tak i ta, w której państwo Izrael walczy z ludnością palestyńską, jest przedmiotem medialnej bitwy. Palestyński ruch oporu nie musi opowiadać o niesprawiedliwości, z którą walczy: wystarczy spojrzeć, by się o tym przekonać. Jego celem jest raczej wyeksponowanie jednego lub drugiego elementu. Izrael, z drugiej strony, musi przekonać ludzi o swojej dobrej wierze, co po trzech czwartych wieku łamania prawa międzynarodowego jest nie lada wyczynem.

Dwie wojny. Na horyzoncie widać tę trzecią...

fot. Telegram - Slavyangrad

NIEZALEŻNIE OD OBECNIE TOCZONYCH DWÓCH WOJEN, NA HORYZONCIE WIDAĆ TĘ TRZECIĄ I ZNACZNIE GROŹNIEJSZĄ.

Pod koniec drugiego roku wojny, sytuacja staje się coraz trudniejsza dla Ukrainy i wspierających ją Amerykanów ze wszystkimi państwami NATO. Optymizm kilku naszych wojskowych celebrytów, którzy przewidywali szybkie zwycięstwo władców z Kijowa, powoli odchodzi w siną dal, a realia zaczynają brać górę nad życzeniami. Kończy się też powoli nasza determinacja w niesieniu pomocy, bowiem okazuje się, że z jednej strony powszechna korupcja Ukraińców powiązana z licznymi błędami w działaniu musiały doprowadzić do sytuacji, w której szybsze rozmowy pokojowe, pozwolą zachować dziesiątki tysięcy ludzkich istnień oraz zmniejszą zniszczenia w infrastrukturze. Nie pomogą tu też oczywiście zapewnienia prezydenta Zełenskiego, który w osamotnieniu wciąż chce wierzyć w swoje zwycięstwo.

Od samego początku tego konfliktu byłem zwolennikiem zakończenia tej bezmyślnej wojny i pokojowego uregulowania tej zbrojonej konfrontacji. Niestety, ale Amerykanie wraz ze swoimi sojusznikami byli przekonani, że kilkanaście nałożonych sankcji oraz wsparcie militarne i finansowe musi rzucić na kolana Rosję, a zwycięzcy przystąpią do dzielenia tego wielkiego rosyjskiego tortu. Stało się zupełnie inaczej. Rosja powoli wraca na swój militarny poziom i obecnie wbrew oczekiwaniom, to właśnie prezydent Putin będzie decydował o sposobie zakończenia tej wojny i przyszłości Ukrainy.

Chris Hedges: Kampania Spalonej Ziemi. Czystki etniczne w Gazie

Ministerstwo Zdrowia Gazy opublikowało nazwiska,
 wiek, płeć i numery identyfikacyjne 6747
 palestyńskich ofiar izraelskich ataków,
w tym 2665 dzieci. Fot. Telegram

Izrael nie tylko dziesiątkuje Gazę nalotami, ale także używa najstarszej i najokrutniejszej broni wojennej – głodu. Przesłanie Izraela w przededniu inwazji lądowej jest jasne. Opuść Gazę lub zgiń.

Izrael, przy wsparciu swoich amerykańskich i europejskich sojuszników, przygotowuje się do rozpoczęcia nie tylko kampanii spalonej ziemi w Gazie, ale także najgorszych czystek etnicznych od czasów wojen w byłej Jugosławii.

Celem jest wypędzenie dziesiątek, najprawdopodobniej setek tysięcy Palestyńczyków przez południową granicę w Rafah do obozów dla uchodźców w Egipcie.

Oddźwięk będzie katastrofalny nie tylko dla Palestyńczyków, ale w całym regionie i prawie na pewno doprowadzi do starć zbrojnych na północy Izraela z Hezbollahem w Libanie i być może z Syrią i Iranem. 

Palestyna-Izrael. Ostry zakręt historii

Świat stoi na ostrym zakręcie swojej historii. Trzecia wojna światowa staje sie coraz bardziej realna. Obserwuję z ogromnym niepokojem to co się dzieje na terenie Ukrainy, Afryki Zachodniej, Palestyny. Patrzę z ogromnym niepokojem na kolejne prowokacyjne ruchy względem Chin. Zasięg, skala i wyniki takiego konfliktu zaważyłyby na losach całej ludzkości na pokolenia. 

Z ogromnym smutkiem oglądam zdjęcia z Gazy. Nie wiem czy decyzja o operacji Hamasu była przemyślana. Nie wiem, czy nie była to prowokacja. Nie wiem, czy organizatorzy przewidzieli  konsekwencje. Wiem, że trudno panować nad emocjami narodu, który jest niszczony przez dziesięciolecia na własnej ziemi. Trudno racjonalnie myśleć stojąc na rampie. Widzę, że państwo które opiera się na rozpamiętywaniu holokaustu sprzed 80 lat, zgotowało piekło na ziemi Palestyńczykom. Okoliczności akcji Hamasu przypominają mi atak w USA 11 września 2001 roku. Wtedy też przeplatała sie prawda z dezinformacją. Oba wydarzenia budzą u mnie wątpliwości. W jednym i drugim wypadku kołacze mi w głowie stwierdzenie – winny ten co odnosi korzyści. Miałem w momencie podania informacji o ataku Hamasu w Izraelu wątpliwości – czy naprawdę najlepszy wywiad świata Mossad, nic nie wiedział. I nic do tej pory nie rozwiewa moich wątpliwości.

Palestyńczyk ze Strefy Gazy: Może to ja będę następny

Palestyńskie miasto Gaza po izraelskim odwecie. 

Abdullah Abu Amra jest palestyńskim dziennikarzem mieszkającym w Strefie Gazy. Dzięki sporadycznie pojawiającej się łączności udało się nam przeprowadzić z nim krótką rozmowę oraz otrzymać materiały filmowe i zdjęcia jego autorstwa.

Rozmowa miała miejsce po dwóch pierwszych dniach ataku wojsk izraelskich na Strefę Gazy. Giną dzieci, giną dziennikarze

Przede wszystkim na początek powiedz nam, jak wygląda tam sytuacja. Czy wciąż można mówić o oblężeniu przez Izrael? Jak wygląda tam życie codzienne?

– Sytuacja w Gazie jest tragiczna. Codziennie budzą nas masakry, ludobójstwo. Izraelska maszyna do zabijania morduje nas bez litości. Traktują nas, jakbyśmy byli po prostu liczbami. A my, Palestyńczycy, nie jesteśmy numerami. Sytuacja jest fatalna. Co godzinę równane są z ziemią budynki. Próbują zniszczyć… Zniszczyć… Przepraszam, jestem zrozpaczony, przerażony widokami, jakie widzę dookoła w Gazie. Próbują nas zniszczyć, naszą tożsamość w Strefie Gazy.

Palestyna - Izrael: Było, jest… a jak będzie?

Terytoria Palestyny w czasie

Przynajmniej średnie pokolenie Polaków powinno wiedzieć, na czym polegały zasady okupacji niemieckiej. Jeśli ktoś miał pracę, to płaca była minimalna – na pewno nie wystarczała na potrzeby rodziny. Ratunkiem dla przetrwania była własna hodowla i uprawa uzupełniająca przynajmniej sezonowo braki w pożywieniu. Możliwy był też handel wymienny.

Powszechnym zjawiskiem było niedożywienie, choroby i brak leków. Rygorystyczna kontrola ograniczała, a okresowo nawet wykluczała podróże i życie towarzyskie regulowane godziną policyjną. Donosicielstwo uzasadniane chęcią uzyskania dodatkowej racji żywnościowej kwitło. Wszelki przejaw niesubordynacji – surowo karany obozem pracy przymusowej, albo koncentracyjnym. Okupant wymagał bezwzględnego posłuszeństwa wobec narzuconych przez niego przepisów. Każdy przejaw wymierzenia sprawiedliwości przez okupowanych za łapanki, egzekucje, gwałty, kolaborację na gorliwych aparatczykach systemu opresji, narzucony przez obcego zarządcę lokalnego, gubernatora, szefa policji, traktowany był jako bandytyzm. Bieda wymuszała daleko posuniętą oszczędność na wszystkim. Dzieci młodsze nosiły ubranka i buty po starszych siostrach, braciach. Kształcenie odbywało się jedynie w domach.