Janusz Sanocki: Przełożyć wybory!

Epidemia koronawirusa  i zarządzenia polskiego rządu ograniczające kontakty między obywatelami, stanowią poważną przeszkodę w trwającej kampanii prezydenckiej. Jak – w warunkach ograniczenia np. prawa do zgromadzeń – mają prowadzić kampanię kandydaci – nie będący aktualnym prezydentem?

 

Jak prowadzić kampanię kiedy ludzie przebywają w domach, na kwarantannie, kiedy na skutek obawy przed epidemią i zarządzeń władz, sparaliżowane zostało życie społeczne Polski? Nie da się oczywiście żadnej kampanii prowadzić, zwłaszcza kampanii krytycznej wobec urzędującego prezydenta.

Chaos i osamotnienie

Budynek Sądu Najwyższego RP w Warszawie.
 Fot. Wikimedia commons CC BY-SA 3.0

„Koń jaki jest każdy widzi” – mówiło porzekadło szlacheckie.  Przekładając na temat, którym chcę dziś zająć Moich Czytelników – można by powiedzieć – fakty są oczywiste. Ich interpretacje mogą być różne.

I otóż fakty opisujące sytuację polityczną naszej umęczonej Ojczyzny są takie: W kraju panuje zamęt związany z tzw. „reformą wymiaru sprawiedliwości”, którym to terminem określa się szereg zmian w ustawach regulujących działalność sądów. „Reformą” zajął się minister Zbigniew Ziobro na początku poprzedniej kadencji Sejmu czyli w końcówce 2015 r.  Teza jaką minister głosił od początku była taka oto, że sędziowie to komuchy, które wydawały wyroki jeszcze w stanie wojennym, a jak nie komuchy to złodzieje wiertarek czy czego tam popadnie.

Wolny Harry

Prince Harry and Ms. Markle visit Belfast's Crown Liquor
Saloon. Fot. Wikimedia commons/Flickr

Brytyjski książę Harry i jego amerykańska żona Meghan zrezygnowali ze statusu członków rodziny królewskiej. Nie chcą już pensji od brytyjskiego rządu, sami będą zarabiać na swoje “skromniutkie” utrzymanie.

 

Oczywiście “skromność” monarchów – nawet po abdykacji kosztuje miliony. My – Polacy coś o tym wiemy, bo jak nasz ostatni król Stanisław August Poniatowski abdykował po rozbiorach, to caryca, która wzięła go na utrzymanie musiała spłacić jego wielomilionowe długi. Jakby ten “miłośnik sztuki” wydawał więcej na armaty, a mniej na aktorki, to pewnie wygralibyśmy wojnę z Rosją, Konstytucja 3 Maja by się utrzymała i nie musiałby – gamoń – abdykować. Ale co zrobić?

Sanocki: Partie wygrały - czyli wygrał system!

Janusz Sanocki - działacz opozycji antykomunistycznej
 w PRL, samorządowiec, poseł niezależny Sejmu VIII kadencji

Wyniki wyborów parlamentarnych nie pozostawiają wątpliwości – wygrał system. Partiokracja.
System kierowanych centralnie partii – tak tej rządzącej, jak dwu-trzech opozycyjnych obronił się przed atakiem takich kamikadze jak ja, czy też moi przyjaciele kandydujących do Senatu z bezpartyjnego Komitetu  „Przywrócić Prawo”. Poszliśmy na tę walkę zwracając uwagę na bezprawne pozbawienie obywateli możliwości swobodnego kandydowania do Sejmu, gdzie kandydatów mogą zgłaszać tylko partie i quasi-partie. Mieliśmy świadomość z jaką potęgą walczymy.

Partie wyposażone w telewizje, bombardujące 24 godziny na dobę umysły obywateli swoim nienawistnym przekazem, w którym polityczny przeciwnik malowany jest w roli diabła, a o ważnych tematach jak ustrój państwa, uprawnienia obywateli – ani słowa.

W efekcie takiego szczucia pomiędzy dwoma zwalczającymi się stronami prawie nie ma miejsca na żadne tam rozsądne argumenty, na spokojną analizę przyczyn zła jakie toczy nasze życie publiczne. Tak – właśnie zła. Niesprawne sądy, policja nadużywająca swoich uprawnień, urzędy traktujące obywatela jak śmiecia – tego nie zasłoni 500+.

Wreszcie jest: "Kulisy polskiej demokracji. Obywatel wobec systemu"

Czytelnicy długo czekali na tę publikację, ale opłaciło się, bowiem takiej książki na polskim rynku jeszcze nie było! Nieprzejednany wolnościowiec, biocybernetyk badający procesy społeczne, nieskorumpowany i ideowy polityk oraz międzynarodowej sławy politolog postanowili wspólnie napisać książkę pod wielce intrygującym tytułem: „Kulisy polskiej demokracji. Obywatel wobec systemu”. Bumerang Polski jest patronem medialnym publikacji.


Jan Kubań – biocybernetyk – wprowadza czytelnika w teorię systemów politycznych  i  pokazuje jak różne systemy kształtują takie, a nie inne ludzkie zachowania.