Scott Ritter: Cringe Nothing-Burger

Fot. Twitter

W 1984 roku Wendy's (amerykańska sieć fast foodów) opublikowała reklamę, w której wystąpiła starsza aktorka, Clara Peller. Założenie reklamy polegało na tym, że Peller zamawiała hamburgera od nienazwanego konkurenta, tylko po to, by otrzymać bardzo dużą bułkę zawierającą bardzo mały pasztecik wołowy w środku.

Po zbadaniu burgera Peller podnosi wzrok z irytacją i woła: „Gdzie jest wołowina?”

W następstwie dwudniowego szczytu NATO w Wilnie , trwającego od 11 do 12 lipca, nie można oprzeć się wrażeniu, że duch Clary Peller został skierowany na prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego, który pochylał się nad wynikami wydarzenia i zestawiał je z oczekiwaniami, które istniały przed szczytem. Nie wiem, jak powiedzieć po ukraińsku „Gdzie jest wołowina”, ale coś takiego musiało krążyć po głowie ukraińskiego prezydenta, gdy oglądał wielkiego „burgera z niczym”, który dostarczyło mu NATO.

Szczyt w Wilnie miał zademonstrować jedność i determinację Sojuszu w obliczu wyzwań stawianych przez Rosję i trwającego konfliktu na Ukrainie. Przed szczytem dużo dyskutowano o perspektywach członkostwa Ukrainy w NATO. Wszystkie strony zrozumiały, że dopóki konflikt między Ukrainą a Rosją pozostaje w aktywnej fazie, członkostwo Ukrainy jest niemożliwe , choćby z innego powodu, że zgodnie z artykułem 5 Karty NATO, Sojusz natychmiast znalazłby się w stanie wojny z Rosja, która miała duże szanse na atom.

Założeniem roboczym szczytu w Wilnie było to, że NATO umożliwi Ukrainie przeprowadzenie masowej kontrofensywy mającej na celu przebicie się przez rosyjską obronę i dotarcie do Morza Azowskiego, przecinając w ten sposób most lądowy między Krymem a Rosją, zmuszając Rosję do wynegocjowania koniec konfliktu. W tym momencie, po „zamrożeniu” konfliktu na warunkach, które byłyby niekorzystne dla Rosji, NATO wystosowałoby zaproszenie do członkostwa Ukrainy, osłaniając w ten sposób zdobycze Ukrainy ochroną na podstawie Artykułu 5, jednocześnie skutecznie sprawdzając wszelkie przyszłe rosyjskie operacje ofensywne.

W tygodniach poprzedzających szczyt Ukraina desperacko próbowała wykonać swoją część, rzucając swoje nowo ukonstytuowane, wyszkolone przez NATO i wyposażone brygady szturmowe na przygotowaną rosyjską obronę w akcjach, które sprawiły, że niesławna „Szarża lekkiej brygady” wydawała się w porównaniu z nią uosobieniem wojskowego planowania i realizacji. Ponieważ większość uzbrojenia dostarczonego przez NATO, w tym szeroko reklamowane czołgi Leopard i bojowe wozy piechoty Bradley, została zniszczona lub uszkodzona bez dotarcia do głównych rosyjskich pozycji obronnych, przy około 20 000 ofiar ukraińskich żołnierzy, ukraińska kontrofensywa zakończyła się fiaskiem. Zamiast przedstawić swoim partnerom z NATO zdecydowane zwycięstwo Ukrainy, Zełenski skonfrontował swoich byłych sojuszników z brutalną rzeczywistością, że konflikt z Rosją nie tylko  nie skończy się w najbliższym czasie, ale także z rosnącą świadomością, że gdy się skończy, będzie to decydujące zwycięstwo militarne Rosji.

W obliczu tej rzeczywistości NATO starało się złagodzić oczekiwania co do członkostwa Ukrainy. Zamiast dostarczyć Ukrainie konkretną mapę drogową do członkostwa, NATO zadeklarowało, że zaprosi Ukrainę, gdy „spełnione zostaną warunki”, z których jednym jest zakończenie konfliktu z Rosją. NATO zaoferowało jako nagrodę pocieszenia utworzenie Rady NATO-Ukraina „w celu pogłębienia dialogu politycznego, zaangażowania, współpracy i euroatlantyckich aspiracji Ukrainy do członkostwa w NATO” i obiecało „kontynuować nasze wsparcie tak długo, jak to będzie konieczne”.

Dla Zełenskiego te słowa brzmią pusto w obliczu pogarszającej się sytuacji na polu bitwy, w dużej mierze definiowanej przez wcześniejsze wsparcie NATO. Trudna rzeczywistość pola bitwy staje się coraz bardziej widoczna, gdy Zełenski opuszcza Wilno z niewiele więcej niż zapewnieniami, że NATO będzie nadal wspierać Ukrainę na wzór tego, co robiło do tej pory. Ale wszystko, czego dokonało to wsparcie, to skazanie na śmierć setek tysięcy ukraińskich żołnierzy, jednocześnie obnażając zarówno zbrojownie, jak i skarbce partnerów Ukrainy z NATO.

Zełenski musi również zastanowić się nad słowami prezydenta Joe Bidena, który w rozmowie z CNN zauważył, że Ukraina „nie jest gotowa do członkostwa w NATO”, dodając, że taki dialog był „przedwczesny”, gdy Ukraina była w środku konfliktu . Biden stwierdził również, że „nie sądzi, aby w NATO istniała jednomyślność co do tego, czy teraz wprowadzić Ukrainę do rodziny NATO, czy też nie, i że proces ten może mieć miejsce dopiero po zawarciu porozumienia pokojowego z Rosją”.

Jednak osiągnięcie pokoju, który stworzyłby warunki sprzyjające przystąpieniu Ukrainy do NATO oznaczałoby, że Ukraina musiałaby najpierw pokonać armię rosyjską na polu bitwy. Aby to zrobić, Ukraina potrzebowałaby radykalnej zmiany przez NATO formuły, na podstawie której obliczano obecne poziomy pomocy wojskowej, choćby z tego powodu, dla którego obecne formuły, mówiąc wprost, nie działają. Ale NATO nie jest ani skłonne, ani zdolne do zmiany tego. Jego celem nigdy nie była obrona Ukrainy, ale raczej pokonanie Rosji, w której jest gotów walczyć do ostatniego Ukraińca.

Zełenski przyjechał do Wilna, jak tłumy klientów restauracji typu fast food, pełnych oczekiwań co do pysznego burgera, którego zamierzają zamówić i zjeść, tylko po to, by znaleźć się w roli Clary Peller, krzyczącej z irytacją: „Gdzie jest wołowina?”

To nie jest rola, jakiej Zełenski chciał lub oczekiwał na wileńskim szczycie. Przez ponad 500 dni był obsadzany jako współczesne wcielenie Winstona Churchilla, bohaterskiej postaci, która twardo stawia czoła siłom zła. Ale Zełenski operuje w teatrze absurdu , gdzie percepcja przebija rzeczywistość, aż do momentu, gdy rzeczywistość uderza mocno, a scenariusz się zmienia. Narracja się odwróciła, a Ukraina przekształciła się z głównego bohatera w część drugoplanowej obsady. Polityk Zełenski musi być rozczarowany takim obrotem spraw. Aktor Zełenski po prostu patrzy z góry na słowa napisane przez innych, postawione przed nim, łapie wskazówkę i czyta na głos.

"Gdzie jest wołowina?"

Odpowiedź nie ma znaczenia. Nie ma wołowiny. To tylko scenariusz. A Zełenski jest tylko aktorem, odgrywającym swoją rolę w tragicznej operze , która stała się konfliktem rosyjsko-ukraińskim, obserwującym bezradnie, jak jego naród i naród są poświęcane w imieniu dysfunkcyjnego sojuszu NATO, deklarujacego swoją pokojową misję, ale którego jedynym produktem jest wojna.

Scott Ritter

Oryginalna angielska wersja artykułu   'NATO Summit Serves Up Cringe Nothing-Burger' ukazała się 14 lipca 2023 roku na ICH

Sputnik International

* * * 

Nowy film dokumentalny Scotta Rittera, ktory pojawił się w sieci w tym tygodniu. Dostępny na You Tube i na Rumble

A Scott Ritter Investigation: Agent Zelensky - Part 1

Scott Ritter: Jako były oficer wywiadu zastanawiałem się, dlaczego nikt nie przeprowadził śledztwa w sprawie prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego? Moim zdaniem jego dojście do władzy stanowi niewiarygodną manipulację opinią światową, która przejdzie do historii jako klasyczne studium przypadku inżynierii społecznej: zwykły komik, który doszedł do władzy, ponieważ obiecał długo oczekiwany pokój, który następnie wciągnął swoich współobywateli w krwawą wojnę, którą można opisać jedynie jako masakrę. Z pomocą kolegów i ekspertów, którzy mieli wgląd w Zełenskiego z pierwszej ręki, zebrałem dokumenty i wideo, aby stworzyć film przedstawiający to śledztwo. Ta historia ma tyle zwrotów akcji, że musiałam podzielić ją na dwie części. W pierwszym, prezentowanym tutaj odcinku, odpowiem na pytanie o nieprawdopodobnym dojściu Zełenskiego do władzy, i jak prezydent Ukrainy zgromadził swój ogromny majątek, sumę, która wzrosła dopiero od rozpoczęcia wojny z Rosją. I, co być może najważniejsze, dlaczego zdecydowałem się nazwać ten film „Agent Zełenski”.

Watch on Rumble with no restrictions: https://rumble.com/v2zs3r0-a-scott-ri...

A Scott Ritter Investigation: Agent Zelensky - Part 2