PUNO: inauguracja roku akademickiego 2021/22

Inauguracja roku akademickiego
PUNO w Londynie. Fot. FB - PUNO

15 października odbyła się, jak co roku w Londynie, inauguracja roku akademickiego 2021/22. Tegoroczna inauguracja miała szczególny wymiar, na co złożyło się kilka powodów.

Tajemnicą poliszynela były w ostatnich miesiącach liczne nieporozumienia, wewnętrzne walki i napięcia na tym najmniejszym polskim uniwersytecie. PUNO stało na rozdrożu i sceptycy zaczęli nawet powątpiewać w sens jego dalszej egzystencji.

Na inauguracje roku akademickiego 2021/22 przybyli przedstawiciele polskich władz, środowisk polonijnych w Londynie, profesorowie, doktoranci, studenci i zaproszeni goście. Albo przybyli po prostu ci, którzy wierzą w sens dalszego istnienia i działalności PUNO, jako jedynego polskiego uniwersytetu poza granicami Polski.

Rektor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w swoim inauguracyjnym przemówieniu wskazał na istotę kontynuacji tradycji tej uczelni, umiejętnie nawiązując do idei Ojców Założycieli PUNO, którzy widzieli tą naukową instytucję jako nierozerwalną cząstkę polskiego systemu szkolnictwa wyższego.

Inauguracja roku akademickiego 2021/22 była również okazją do wręczenia tytułu doktora honoris causa PUNO zasłużonemu polskiemu profesorowi Zbigniewowi Judyckiemu.

 Czy wspomniana inauguracja oznacza, że PUNO wychodzi z kryzysu? Niewątpliwie tak i przyznajmy szczerze, że jest na to najwyższy czas. Czas na realizacje planów, które ponownie są wyraziste i konsekwentne. Chodzi o to, aby PUNO zaistniało faktycznie w polskim systemie szkolnictwa wyższego; aby dyplomy wystawiane przez tą instytucje były uznawane w Polsce i nie tylko w Polsce i aby PUNO odzyskało kredyt zaufania przede wszystkim studentów i doktorantów, bo to oni są silą napędową każdego uniwersytetu na świecie.

I wreszcie chodzi o dofinansowanie Uniwersytetu przez polskie władze, co automatycznie oznacza jego pełną integrację w polskim środowisku akademickim.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, ze PUNO posiada bogata tradycję, która opiera się nie tylko na nauczaniu, ale także, a może przede wszystkim, na szeroko rozumianej polskiej kulturze emigracyjnej. Poza tym uniwersytet ten jest odzwierciedleniem powojennej sytuacji politycznej w Polsce i w Europie.

 Osobą integrującą PUNO jest jego rektor, prof. dr. inż. Tomasz Kaźmierski, który ubiega się od lat konsekwentnie o uzyskanie przez tą uczelnię akredytacji w Polsce. Tradycja tradycją, ale żaden uniwersytet nie może funkcjonować na dłuższą metę bez akredytacji, a więc prawnego uznania i akceptacji ze strony władz państwa, z którego się wywodzi i gdzie leżą jego korzenie. A nikt chyba nie wątpi w to, ze PUNO to bardziej polska uczelnia, niż angielska charity.

Ideą Rektora Kaźmierskiego jest więc "powrót PUNO do Macierzy" i w tym kierunku podążają jego intensywne działania od momentu, kiedy został rektorem PUNO. Działania, które już owocują i ich skutki staja się widoczne.

Czy Tomasz Kazmierski jest wizjonerem? Nie, nie jest wizjonerem, jest po prostu pragmatykiem i realistą, który wie doskonale, że PUNO nie może funkcjonować dalej, bazując tylko na żebraninie i tradycji.

Obecny Rektor PUNO łączy w sobie cechy naukowca, niezłomnego organizatora i polityka, dążącego z uporem do celu, którym jest wyprowadzenie tej uczelni z rozdroża na prostą drogę.

Tomasz Kaźmierski nie podoba się niektórym kręgom londyńskim, bowiem wychodzi poza schemat i poza układy środowiskowe. Skądinąd wiemy, że liderem staje się osoba o silnym i prawym charakterze. Tylko ktoś o mocno ukształtowanych postawach moralnych i dobroci serca oraz szacunku dla otoczenia, a jednocześnie stanowczości jest w stanie pociągnąć za sobą innych. Taką osobę wyczuwa się na odległość i taką osobą jest Rektor Kaźmierski.

Naturalną zdolnością Kaźmierskiego jest umiejętność nawiązywania kontaktów i optymalne działanie w ramach istniejących reguł prawnych. Jest pewny siebie, ale to nie arogancja – niestety tak wiele osób wciąż myli ze sobą te postawy. Pewność siebie i pewność własnego działania to z jednej strony pozytywny stosunek do własnej osoby z uwzględnieniem wad i skupieniem się na mocnych stronach, a z drugiej strony to odpowiedzialność i obrona własnych idei, przekonań i wartości. To również odwaga wychylenia się poza schemat i przedstawienie własnego programu działania.

Zastanawiam się czy Tomasz Kazmierski jest osoba charyzmatyczną? Niestety tak – niestety, bowiem ta cecha nie jest dzisiaj wysoko ceniona. Charyzma to talent, podobnie jak skromność albo szacunek do innych,  z którym trzeba się urodzić. Charyzma oczywiście przekłada się na zaufanie otoczenia, ale kontrahenci tego nie lubią i bardzo zwalczają.

Inauguracja roku akademickiego na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie to już historia. Przed PUNO jeszcze co prawda ciernista droga, ale to już nie dzikie rozdroże.

Drzwi do polskiego systemu szkolnictwa wyższego zostały otwarte, trzeba tylko przekroczyć ich próg.

Prof. Mirosław Matyja