 |
| Alan Kogosowski, Krzysztof Małek, Carlos Alvarado i Manly-Warringah Orchestra przyjmują owacje po koncercie "Tribute to Freedom" w Sydney Town Hall Fot. B.Filip |
Z archiwum, ostatni tak poważny koncert symfoniczny miał miejsce w 1963, zresztą w tej samej absolutnie niezwykłej, co nieznośnej akustycznie sali, wówczas dzięki Narodowej Orkiestrze Polskiego Radia z Katowic.
Nasz koncert, intencjonalny: dwa świetne przemówienia, niezwykle trafne, Ambasadora RP Michała Kołodziejskiego (odrodzenie polskiej niepodległości to 100 lat, nasza państwowość liczy sobie ponad tysiąc!!!), i Hon. David Clark MLC - niezwykle żywiołowe, gdzie David, parlamentarzysta z NSW wykazał się niezwykłą znajomością historii Polski (o najeździe tureckim, o Solidarności i o tym jak bardzo Australia jest dumna z Polaków).
Koncert długaśny, 7-10.30pm ale absolutnie strawny w całej swojej formie.
Prowadzenie Marta Kaczmarek - trudno było nadać więcej czaru, wyrazistości tej konferansjerce, gdzie nie tylko trzeba było powiedzieć o Artystach, o programie ale też włożyć najpiękniejsze strofy polskiej literatury niepodległej.
Manly-Warringah Orchestra pod batutą Carlos Alvarado zachwycili mnie przede wszystkim wykonaniem "Step" Z. Noskowskiego. To trudny utwór symfoniczny gdzie partie poszczególnych pulpitów są niemalże wirtuozowskie. Po raz pierwszy mogłem usłyszeć ten utwór "na żywo", znakomite!!!
Krzysztof Małek - sądzę, że zaskoczył nas swoją interpretacją, mam wrażenie wolniejszą ale momentami pełniejszą harmoni bardziej skupioną w punkcie niż w czasie, fortepian niestety nie pomógł. Jako technik zdecydowanie mogę podkreślić, że byłem zaskoczony Fazioli na scenie, fortepianem który w partii dyskantowej był cichy i szybko milkł ale może też jesteśmy przyzwyczajeni do przesadnej jasności Steinaway-a.
Alan Kogosowski podbił serca publiczności Koncertem Warszawskim owacja na stojąco i bis szopenowski zakończył pierwszą część.
Początek drugiej to dla mnie osobiście wielka niespodzianka, na próbie nie wyglądało to tak obiecująco, tymczasem... Daniela Leska - bez wysiłku, swobodnie i z wielką gracją a przy tym z niezwykłą siłą głosu niemalże zawładnęła tą piękną ale też wielką salą. To sopran na, który z pewnością musimy uważać ;)
Konrad Olszewski - druga część koncertu Paderewskiego, no muszę przyznać, łezka w oku,takie nutki co się potem ma w głowie i śpiewa...w finałowej części zafascynowało mnie tempo, słowiańska, gorąca dusza Konrada...choć w moim odczuciu odrobinę pogonione i te kaskady akordów nie były aż tak czytelne, generalnie wersja w Sydney, niestety wygrywa z wykonaniem w Melbourne Town Hall podczas PolArt2015, dojrzałością Artysty. Gratulacje!!!
Finał to Polonez Wojciecha Kilara. Zdaje się, że niedopatrzenie z mojej strony. jako "dyrektora artystycznego". Powinniśmy wpierw z orkiestrą obejrzeć film "Pan Tadeusz". Wspaniale poradził sobie Carlos z orkiestrą, która o Polonezie polskim wie nie wiele i nawet jak zgubili nieco rytm to i tak to była wersja znakomita szczególnie, była to prawdopodobnie premiera tego utworu w Australii !!!
Muszę to powiedzieć, żal, że zespoły taneczne z Sydney nie wykorzystały takiej okazji, żeby się pokazać. Ten utwór był specjalnie przygotowany dla nich. Nie chcę zbyt szeroko komentować ale wyszło tak, że Sydney zbojkotowało swój własny koncert, przykro...
Chciałbym jeszcze podziękować, nie tylko wszystkim wykonawcą ale dzielnej osobie, bez której nie byłoby to możliwe: Małgorzacie Kwiatkowskiej. W moim odbiorze najważniejsza jest sztuka i to jej fantastyczne współistnienie w celebrowaniu najważniejszych wydarzeń dla historii Polski. Polityczne przepychanki obecne niestety w Polonii są nie tak obraźliwe co obrzydliwe. Ten koncert miał na celu pokazać perełki polskiej muzyki i w moim przekonaniu tylko temu miał służyć i to zadanie absolutnie spełnił.
Wszystkim, którzy zechcieli wesprzeć ten koncert wielkie "Dziękuję!!!" i szczere "Bóg zapłać".
Grzegorz Machnacki
__________________
Grzegorz Machnacki był dyrektorem artystycznym koncertu "Tribute to Freedom", który odbył się 1 czerwca br. w Sydney Town Hall .
Fotoreportaż Bogumiły Filip z koncertu:
 |
| Carlo Alvarado i Manly-Warringah Orchestra |
 |
| David Clarke MLC (NSW) |
 |
| Marta Kaczmarek |
 |
| Małgorzata Kwiatkowska - Prezes RNPA |
 |
| Michał Kołodziejski - ambasador RP |
 |
| Krzysztof Małek |
Wkrótce jak tylko będzie możliwe nasza relacja filmowa z Koncertu.
Powyższym, swoim popisowym wręcz artykułem Grzegorz Machnacki wydaje się podawać "przepis" na właściwą, wypolerowaną recenzję, wolną od niewygodnych (a może jednak w szeroko pojętym interesie społecznym pożytecznych) stwierdzeń.
OdpowiedzUsuńWydaje się że do obowiązków dyrektora artystycznego należało nie tylko zadbanie o zawartość programu, ale również o elegancki, kurtuazyjny komentarz. A z braku takowegoż, któż mógłby być lepszym recenzentem niż sam dyrektor artystyczny ? A sprawa podziału funkcji ? To
poważna sprawa i stąd ta cała polemika.
Niewątpliwie zadaniem recenzenta wartego swojej gaży, nie jest "przymykanie" oczu na istotne uchybienia, jakkolwiek byłyby one trudne do strawienia i nieeleganckie. Jesteśmy tylko ludźmi i
niedociągnięcia są domeną naszej ludzkiej natury: Errare humanum est. Błędy popełnia każdy (owszem nawet krytycy muzyczni); stąd nasza wolna prasa i inne fora na których można wyrażać swoje nawet te
kontrowersyjne opinie.