 |
| Fot. Obserwator Polityczny |
Już chyba nikt nie jest zaskoczony ani przegraną pana Komorowskiego, ani zwycięstwem obozu dobrej zmiany, to naturalna zmiana na naszej scenie politycznej. Czy można było spodziewać się czegoś innego po tylu latach zadowolonych z własnej sytości ludzi? Zwłaszcza przy tak niesłychanie wysublimowanej taktyce opozycji, która jak się okazało bardziej jest opozycją, niż partią zdolną do sprawowania władzy.
W działaniu rządzących, pomimo wrażenia generalnego chaosu, albowiem nikt nie rozumie, dlaczego wszczęto wojnę o coś tak szybko zmieniającego się jak Trybunał Konstytucyjny – jest jednak widoczny pewien wewnętrzny plan. Oczywiście stoi za nim geniusz wielkiego polityka obozu dobrej zmiany, przez co plan jest spójny, ale posiada jeden istotny słaby element, – nie rozwiązuje problemu następstwa w przywództwie w obozie dobrej zmiany, chociaż teoretycznie temu ma służyć. W dużym uproszczeniu, rządzący mają zamiar rządzić, co najmniej dwie kadencje, zarówno w Sejmie jak i Pałacu, przy czym ta druga kadencja miałaby być już czymś więcej, chodzi o proklamowanie nowego państwa, nadanie kolejnego numeru Rzeczpospolitej, to byłoby ukoronowanie wielkiego życiowego dzieła przywódcy tej partii, przed ostatecznym zrzeczeniem się władzy z powodów naturalnych, ale już w warunkach zakładających przewidywalne następstwo.
