Emigranci nie uciekali z Polski Kaczyńskiego, czy Polski Tuska, po prostu wyjechali z Polski, tej tutaj, tej obecnie, tej tu i teraz! Politycy licytując się o daty i wielkości fali migracyjnej tak naprawdę próbują udawać, że nic się nie stało, że to ktoś inny jest odpowiedzialny, a oni proponują inną opcję. Oczywiście jedynie słuszną.
W praktyce jest to bez sensowne zakłamywanie rzeczywistości, nikt na emigracji nie patrzy na problem swojej decyzji przez pryzmat partii politycznych, patrzą generalnie na Polskę jako na państwo, które nie było w stanie stworzyć dla nich możliwości do pobytu. To jest właśnie kluczowy problem i główny element zagadnienia, jednoznacznie przesądzający za tym, co było najważniejsze i przeważające dla decyzji życiowych milionów ludzi.
Emigracja jest bowiem porażką naszego państwa, wydajności naszej całej przestrzeni społeczno-gospodarczej, to jest jej syntetyczny wynik – minus dwa lub trzy miliony. Prawie połowa strat ludności z okresu II Wojny Światowej! Dlaczego nikt nie mówi o tym w ten sposób? Niby nic się nie stało, a jednak miasto wielkości Warszawy z przyległościami wyparowało. To jest nasza wspólna rzeczywistość, wszyscy w niej uczestniczymy.
Poszczególne partie nie zrobiły niczego, żeby zmniejszyć fale emigracji lub spowodować, żeby Polacy wracali. Nic takiego się nie dzieje, głównie dlatego ponieważ państwo w rzeczywistości nie prowadzi żadnej polityki społecznej, w tym w szczególności nie ma takich instrumentów jak polityka mieszkaniowa, czy rzeczywista polityka prorodzinna. Tego nie ma, w Polsce obywatele służą do opodatkowywania – pobierania przez państwo pożytków, a nie do tego żeby ich wspierać! Poza tym tak naprawdę, nasze państwo nie jest w stanie konkurować pod względem oferty na życie dla ludzi z jakimkolwiek państwem zachodnim. Nawet pogrążone w kryzysie i marazmie Włochy płacą lepiej, oferują lepsze warunki socjalne, nie mówiąc już o specyfice przestrzeni i klimacie, który sam w sobie powoduje, że życie jest przyjemniejsze, tańsze i człowiek się mniej eksploatuje. Polska to zderzenie z brutalną rzeczywistością, która nie wybacza najmniejszych błędów, dobrze o tym wie prawie trzy miliony emigrantów. Politycy wolą o tym milczeć, żeby nie przerazić pozostałych ludzi, jednakże gdyby nie bariera językowa – moglibyśmy być pewni, że z Polski wyjechałoby jeszcze kilka milionów ludzi, ponieważ życie w naszym kraju jest po prostu trudne i niewdzięczne. Chyba, że ma się pieniądze, albo rodziców, którzy potrafią człowieka ustawić, wówczas może być bardzo dobrze, ale niestety nie wszyscy mogą być informatykami i lekarzami – państwo powinno o tym pamiętać, że jest dla przeciętnych i im ma pomagać, ale tego nie robi wcale.
Partie polityczne, jeżeli już zabierają się za merytoryczną dyskusję o przyczynach emigracji, to powinny przynajmniej w części pochylić się nad naszą powszechną biedą, albowiem nadal jesteśmy biedni i to poziom dochodów determinuje wszystko. Jeżeli bowiem ktoś ma u nas pracować fizycznie za tysiąc i kilkaset złotych bez umowy, to naprawdę lepiej jest to samo robić za tysiąc funtów lub tysiąc euro z naddatkiem i jeszcze do tego korzystać z benefitów socjalnych, w tym chociażby kwoty wolnej od podatku, która powoduje, że w wielu krajach zachodu zarabiający najniższe kwoty – nie płacą podatku w ogóle. Ci, którzy tego doświadczyli są zawsze w szoku, że nie dość, że państwo im nie zabiera podatku, to jeszcze mogą dostać benefit, albo jeżeli coś pobrało to jego zwrot. Tymczasem zarabiający w Polsce muszą się konfrontować z Urzędem Skarbowym, któremu często muszą udowadniać, że nie są wielbłądami.
Realia są brutalne, nasza gospodarka jest tak bardzo niewydolna, że wydaliła prawie trzy miliony przeważnie młodych ludzi o przeciętnych kwalifikacjach. To jest efekt działania całości naszej gospodarki i społeczeństwa – wynik dziania się procesów. Państwo, w tym wszystkie siły polityczne powinny z tego wyciągnąć należyte wnioski.
Krakauer
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy