Konferencja języków etnicznych na Uniwersytecie Sydnejskim

Rozpoczęcie konferencji nauczycieli języków etnicznych
na Sydney University. Fot. L.Anda

Pierwsza sobota października, to już tradycyjnie dzień dorocznej Konferencji nauczycieli języków w sobotnich szkołach. Konferencja ta z roku na rok przybiera coraz to większe rozmiary. W tym roku,w sobotę 4 października, aulę Uniwersytetu Sydnejskiego wypełniło ponad 400 przedstawicieli wielokulturowej społeczności  Nowej Południowej Walii.

Kilka przednich rzędów zostało zarezerwowanych dla polityków a także oficjalnych reprezentantów instytucji edukacyjnych. Na scenie falowało prawdziwe morze flag prezentujących prawie wszystkie wymienione po obydwu stronach auli języki a więc i narodowości oraz kraje, z których pochodzili uczestnicy Konferencji. A było ich ponad 40!

Wielokulturowy chór dzieci w narodowych strojach (szkoda, ale nie dostrzegliśmy tam Polaka) wykonał hymn Australii ... z pierwszą zwrotką odśpiewaną w języku Aborygenów. Niezwykle cennym akcentem był także rytualny taniec w wykonaniu pięciu chłopców, imitujący sceny z życia Aborygenów. Oczywiście przy akompaniamencie muzyki na didgeridoo.

Kolejnym, jakże wzruszającym punktem programu była piosenka ‘The Sea of Flags’ (słowa i muzyka I. Kidron oraz J. H. Moulay) w wykonaniu tego samego wielokulturowego chóru dziecięcego. Wyświetlane na dużym ekranie słowa potrafiły przemówić do każdego. Pozwolę sobie przytoczyć refren tej patriotycznej, australijskiej piosenki naszych dzieci (tłum. M. Ł)

Morze Flag

takie piękne!

Proszę wznieście mnie pod niebo

i prowadźcie tam gdzie dom,

pod gwiazy południa

ponad złote wydmy.

Radosne serca biją jak jedno

w tym morzu flag

[...]

Nadzieja jest w naszych rękach

Tak!

Wszystkie kolory złączone w jedno

w tym morzu flag.

Potem dzieci sobotnich szkół, ubrane w narodowe stroje przedstawiały poszczególnych mówców. Czyniły to we własnych językach – na ekranie prezentowane były obydwie wersje – w danym języku oraz wersja angielska. Niestety, i tutaj polskiego nie było.

Każdy z mówców podkreślał wagę znajomości języków oraz zachowania dziedzictwa kulturowego grup etnicznych, które tworzą Australię. Np. Minister Victor Dominello, po raz kolejny przyznał, że i on poprzez swoje pochodzenie należy do tej samej rodziny wielokulturowej Australii. Niektórzy z mówców składali cenne obietnice – np. opozycyjny Minister Edukacji Ryan Park obiecał po dojściu do władzy podnieść do $200 rządową dotację, na każde dziecko w sobotniej szkole języków.

Albert Vella, który jako prezes Federacji Szkół Etnicznych konsekwentnie wyprowadza tę organizację na coraz to szersze naukowe i politycznie ważne tory, wygłosił powitalne przemówienie, którego fragmenty warte są przytoczenia. (tłum. M.Ł.)

„ Na wstępie pragnę oddać szacunek tradycyjnym mieszkańcom tej ziemi teraz i w przeszłości, ludom z plemienia Eora, rozpoczął Pan Vella.

Serdecznie witam naszych dostojnych gości wśród których są Panie i Panowie:

Victor Dominello- Minister do Spraw Społeczeństwa i Obywateli, pełniący także rolę zastępcy Ministra Edukacji

Ryan Park – Minister Edukacji z ramienia Opozycji

Charles Casucelli – Poseł z Okręgu Strathfield

Mark Coure – Poseł z Okręgu Oatley

Marie Ficara – Senator

Sophie Costis – Senator

Shane Houston – Prorektor SU

Felice Montore – Prezes Wielokulturowości NSW

Józefa Sobska – Prezes Komisji Nauczania Języków Etnicznych w NSW 

Tasso Doud – Prezes Australijskiej Federacji Szkół Etnicznych

Przedstawiciele Korpusu Dyplomatycznego wielu krajów.

Koordynatorzy Szkół Języka z Sydney, Illawara, Hunters a także z ACT

Przedstawiciele Departamentu Edukacji.

Chciałbym serdecznie podziękować prof. Ken’owi Cruickshank za pomoc w zorganizowaniu tej Konferencji w auli uniwersyteckiej. Fakt, że możemy się spotkać w takim gronie na Uniwersytecie Sydnejskim niewątpliwie przyczynia się do naszego sukcesu.

Panie Ministrze Dominello, pańska obecność tutaj nie tylko jest dowodem poparcia jakie zyskuje nasza organizacja, ale co ważniejsze jest potwierdzeniem  dla uczestników, reprezentujących języki etniczne a więc organizacje, które za nimi stoją, że władze stanowe NSW wsłuchują się w głos społeczności [...]”

Następnie Albert Vella podziękował  opozycyjnemu Ministrowi Edukacji,  Ryanowi Park nie tylko za przybycie, ale za złożoną parę minut wcześniej obietnicę zwiększenia dotacji rządowych dla szkół etnicznych, przyznając $200 na każdego ucznia sobotniej szkoły.

„ Głównym zadaniem Konferencji nie jest wygłaszanie przemówień, powiedział dalej Pan Vella, ale pomoc nauczycielom języków w podniesieniu ich kwalifikacji, aby szkoły etniczne mogły operować na coraz to wyższym poziomie.

Smutne to, ale w naszym Stanie NPW tylko 8% uczniów wybiera drugi, poza angielskim język do matury. W Victorii sytuacja jest nieco lepsza, tam blisko 22% zdaje język na maturze. Potrzebujemy więcej zdecydowanego działania. Musimy zweryfikować sposób uczenia języków, aby dotrzeć do większej liczby uczniów.  Władze muszą także podjąć zachęcające decyzje –  np. proponowane dodatkowe punkty ‘bonus points’ do przyjęcia na studia, za zdawany na maturze język” [...]

Prezes Federacji zwrócił się także do polityków:

„ Zbliżamy się do wyborów, które będą miały miejsce w następnym roku. Proszę pamiętać, że za naszymi uczniami sobotnich szkół języka stoi 300 000 wyborców! [...]

Kończąc, przytoczę kolejne liczby. Proszę zwrócić uwagę, że uczestnicy dzisiejszej Konferencji, to 3 600 godzin, które ci ludzie przeznaczyli ze swojego wypoczynku aby przybyć tutaj w celu promowania języków naszej społeczności.

Życzę wszystkim Panśtwu przyjemnie spędzonego dnia.”

Przemówienie Prezesa Federacji, pana Alberta Valli spotkało się z prawdziwym aplauzem publiczności.  

Następnym niezwykle cennym wystąpieniem był wykład inauguracyjny wygłoszony przez prof. Joseph Lo Bianco, specjalisty od nauczania języka i biegłości literackiej (Language and Literary Education Melbourne University).

Przykłady oraz dane statystyczne, którymi Profesor obrazował swoje wystąpienie, dawały dużo do myślenia. Czy zdajemy sobie sprawę, że w Australii na naszych oczach nikną języki? Nasze języki, w których wyrośliśmy. Tylko 20%  dzieci zachowuje język, którym mówią rodzice. Aż 40 – 60 % nie zna języka dziadków. W przypadku czartej generacji następuje całkowite wyerodowanie języka. Przynosi to nepowetowaną szkodę dla psychiki młodego człowieka. Tworzy się społeczność okaleczonych kulturowo ludzi.

Profesor podał kilka cennych propozycji co można byłoby zrobić aby przeciwdziałać tej tendencji. Przekonana jestem, że obecni nauczyciele, w tym znaczna grupa nauczycieli języka polskiego (z polskich szkół w Liverpool, North Ryde i Randwick) wzięli sobie te rady do serca i spróbują je zastosować w praktyce.

Po przerwie na poranną herbatę podbudowani entuzjastycznie nauczyciele podejmowali decyzje, w których z ponad 20 oferowanych sesji zarezerwować dla siebie miejsce.

Zwabieni polskim nazwiskiem wybraliśmy sesję Elżbiety Krukowskiej. Pani Elżbieta jest inspektorem nauczania języków w rejonie Hunter (Newcastle). Zaprezentowała praktyczne wykorzystanie łatwych do przygotowania  gier i zabaw w nauczaniu języka. Cenna, kształcąca, bardzo dobrze przygotowana sesja. Przekonana jestem, ze uczestnicy innych sesji także wynieśli podobnie pozytywne opinie.

Słowa uznania i podziękowanie należy się organizatorom, którzy stoją za tak cenną inicjatywą, jaką jest doroczna Konferencja Nauczycieli Języków Etnicznych.

Marianna Łacek

Zdjęcia: Larry Anda