"3 dni wolności, "Mój dom" i "Paparazzi" nagrodzone filmy w Konsulacie RP w Sydney. Fot.YTscreen |
Film “ Mój Dom” w reżyserii
Magdaleny Szymków został również pokazany wcześniej podczas festiwalu w
Powerhouse Museum. „Mój dom” otrzymał nagrodę dla najlepszego dokumentu
zagranicznego oraz został wyróżniony nagrodą publiczności na trwającym od 4 do
14 marca 2014 r. w Sydney festiwalu World of Women’s Cinema.
Po projekcji filmu w
Konsulacie przewidywano dyskusja z autorką filmu.
Ze względu na złe warunki
atmosferyczne, samolot z Brisbane został odwołany i autorka nie doleciała na czas
projekcji filmu.
Przedstawiono więc dwa kolejne
uhonorowane wieloma nagrodami filmy dokumentalne, które zostały zrealizowane
przez absolwentów Warszawskiej Szkoły Wajdy: “Paparazzi” i “ 3 dni wolności”.
“Film Magdaleny Szymków “Mój Dom” podejmuje temat wysiedleń i deportacji po drugiej wojnie
światowej na przykładzie jednostkowych losów Polki i Niemki. Jest to spojrzenie
na dziecięce losy tych kobiet, pozbawione jakiegokolwiek wartościowania. Narracja
wspomnień i obrazów sprzed lat przeplatana jest kadrami archiwalnymi,
dokumentującymi nie działania wojenne, ale sceny dzieciństwa i codzienności
(kąpiących się w Bałtyku, bawiących się na łące chłopców itp.) Jest to bardzo
skondensowany film, budowany jednocześnie niedopowiedzeniami i szczegółem,
które dla świadomego historii odbiorcy nabierają głębokiego, symbolicznego
wręcz znaczenia.
“Bardzo osobisty film, mówiący jednocześnie o losach
setek tysięcy ludzi, którym zawalił się świat. Rzadko się widzi w kinie
tak dobre połączenie wrażliwości z dyscypliną formalną. Wzrusza
swoją delikatnością.” (Marcel Łoziński, reżyser)
“Mój Dom to jeden z najbardziej obiecujących
debiutów ostatnich
lat. Nazwisko reżyserki Magdaleny Szymków
powinien zanotować każdy kinoman. Jej uderzająco dojrzały i
świadomie wyciszony film opowiada historię dwóch starszych kobiet – Polki i
Niemki – oraz domu, w którym obie mieszkały. Film analizuje burzę oraz ironię
okupacji i wysiedleń, a eksperymentalne przetwarzanie archiwaliów nadaje nowego
wymiaru temu urzekającemu obrazowi o paradoksach naszej historii.“ (Neil
Young, krytyk filmowy “Holywood Rpoerter”)
Bohaterki filmu: Polka
- Janina i Niemka - Anne Marie.Janina mieszka w Szczecinie. Rodzinny dom w Świtaziu, dziś na terytorium Ukrainy, został powojennie rozebrany. Powstała z niego wiejska szkoła. Zabudowania przydomowe spalono. W miejscu siedliska zachowały się gruzy komina.
Anne Marie po wysiedleniu pracowała przymusowo w szczecińskim szpitalu.
Ukrywała się w przypadkowo zajmowanych domach na peryferiach miasta. Polski lekarz żydowskiego
pochodzenia pomógł jej uciec z miasta. Ukryta w ładowniach barek przewożących Odrą węgiel do Berlina, przedostała się do Niemiec. Zamieszkała w Buxtehude, koło Hamburga. Wracała kilkakrotnie do Szczecina.
Szukała grobu brata i ojca pochowanych na cmentarzu, który powojnie zamieniono
w park. Zmarła kilka miesięcy po zdjęciach do filmu.
Film został wyprodukowany przez Wajda Studio w Warszawie, w koprodukcji z
londyńskim Vezfilm http://www.vezfilm.org/myhousewithoutme/
„3 dni wolności”, w reżyserii Łukasza Borowskiego, przedstawia historię więźnia, który po 15 latach pozbawienia wolności otrzymuje trzydniową przepustkę. Chwilami zabawny, czasem refleksyjny film pokazuje nie tyle historię krótkotrwałej wolności, co polską współczesną rzeczywistość, od problemów bytowych związanych z bezrobociem, po luksusowe sklepy w nowoczesnych centrach handlowych.
Filmy młodych polskich artystów zostały udostępnione dzięki uprzejmości „Szkoły Wajdy”.
No comments:
Post a Comment
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy