Marianna Łacek: Wielokulturowa Wieża Babel

Polska grupa Federacji Szkół Etnicznych

Sobotni wieczór 15 czerwca w Cypryjskim Klubie w Stanmore, można byłoby porównać do Biblijnej Wieży Babel, gdyby jednak nie ta istotna różnica, że uczestnicy mówiąc co prawda wieloma językami, wszyscy się nawzajem doskonale rozumieli.

 Była to bowiem uroczysta kolacja zorganizowana przez Federację Szkół Etnicznych – The Federation of Community Language School.  Zgromadzili się na tej uroczystości przedstawiciele 72 szkół i organizacji edukacyjnych, które reprezentowały aż 33 języki! W sumie przybyło blisko 450 uczestników.  

Prezesem Federacji Szkół Etnicznych od kilku lat jest niezmiennie wybierany pan Albert Vella. Dla nas, Polaków warto tutaj wyjaśnić, że Pan Albert zaangażował się w propagowanie języków etnicznych wspierając w tym najpierw swoją żonę. Pani Gosia Vella jest znaną i cenioną nauczycielką w szkole australijskiej (Christian Brothers) prowadzi  także klasy maturalne języka polskiego. To właśnie państwo Vella, wspólnie z grupą zaangażowanych Rodziców zorganizowali od podstaw Polską Szkołę Sobotnią w Randwick. Poskutkowało to także powołaniem klas języka polskiego na poziomie szkoły średniej w SSCL Randwick Centre.  
Urodzony i wykształcony w Australii pan Albert Vella, choć z pochodzenia jest Maltańczykiem, potrafi zupełnie dobrze porozumieć się także w języku polskim. Również synowie mocno identyfikują się ze swoimi polskimi korzeniami. Adam Vella zdał dwa lata temu maturę z j. polskiego, uzyskując wynik 96%. W tym roku do matury przygotowywuje się młodszy, Thomas Vella.



Józefa Sobska i Albert Vella

Na początku swojego, krótkiego przemówienia, pan Albert powitał przybyłych na tę uroczystość honorowych gości, wśród których byli : reprezentujący Premiera, Minister for Citizenship and Communities, Victor Dominello. Minister Dominello reprezentował także stanowe ministerstwo edukacji; sekretarz Premiera, pani Marie Ficarra;  zastępca lidera opozycji, pani Linda Burney; przewodniczący Komisji do Spraw Społecznych (Chair of the NSW Community Relation Commission) pan Stepan Kerkyasharian.  Z nazwisk polskich, wymienić należy znaną z piastowania wielu eksponowanych stanowisk w edukacji, panią Józefę Sobską. Pani Józefa pełni obecnie funkcję prezesa rady do spraw nauczania języków (Chair of the NSW Community Languages Schools Board). Wśród uczestniczących w tym wieczorze dyplomatów z prawdziwą satysfakcją powitaliśmy panią Konsul Dominikę Mossek.

Pan Albert mocno podkreślił wielorakie korzyści płynące dla Australii z samego faktu posiadania społeczeństwa znającego więcej niż jeden język. Można przytoczyć liczne przykłady z dziedziny ekonomii, medycyny nauki czy kultury potwierdzające te korzyści. Dlatego władze stanowe i federalne powinny udzielać nieustannego poparcia szkołom etnicznym.

„Nasze szkoły można porównać do bujnych ogrodów, z wielką różnorodnością kwiatów, powiedział Albert Vella. Mamy nawet urodzajną glebę, mamy wiele chętnych do pracy rąk. Jedynie czego potrzebujemy, to trochę więcej wody z góry, aby te kwiaty mogły rosnąć i rozkwitać, osiągając swój potencjał. Dlatego mam nadzieję, że władze naszego Stanu NPW będą udzielać nam finansowego wsparcia, abyśmy mogli jak najlepiej pomóc nauczycielom w przygotowaniu i prowadzeniu interesujących lekcji. My jako Federacja jesteśmy w stanie to zorganizować. Niezbędne są jednak na taką akcję fundusze.

U podstawy naszego sukcesu, kontynuował Pan Vella, musi istnieć partnerstwo pomiędzy społeczeństwem, szkołami etnicznymi, biznesem i rządem. Tylko wtenczas zapewnimy rozwój nie tylko szkołom wybranych grup etnicznych, ale całemu sektorowi nauczania języków w Australii”.



Minister Victor Dominello

Pan Minister Victor Dominello zapewnił w swoim wystąpieniu, że władze stanowe NPW w pełni doceniają wartości ekonomiczne i socjalne które płyną z uczenia języków. Rezultatem tego jest nieustanne poparcie dla szkół specjalizujących się w tej dziedzinie. Dostęp do klas szkolnych, dokształcanie nauczycieli języków – to tylko niektóre przykłady troski o to, aby uczniowie osiągali coraz wyższy poziom biegłości literackiej w językach swoich grup etnicznych.

Pomiędzy poszczególnymi przemówieniami uczestnicy mieli możliwość podziwiania tańców przygotowanych przez grupy: ukraińską, koreańską i chińską. Trochę szkoda, że zabrakło tam grupy polskiej – a mamy przecież tyle zespołów a jedna, najmłodsza grupa podobno ćwiczy przy polskiej szkole...

Kolejną niezwykle ważną częścią tego wieczoru było wręczenie nagród zwycięzcom Konkursu zorganizowanego Przez Federację. Uczniowie otrzymali dwa tematy:

• Celebrowanie uroczystości
• Stroje ludowe / narodowe

Mieli wybrać jeden z nich i przygotować na ten temat pracę wizualną.
Napłynęło wiele zgłoszeń z różnych szkół. Autorzy najlepszych prac w poszczególnych grupach wiekowych otrzymali nagrody i wyróżnienia. Wśród nagrodzonych znalazło się dwoje z polskich szkół:

Gabriel Snoch z Polskiej Szkoły w Liverpool otrzymał  2 miejsce w kategorii wiekowej 5 -10 lat.
Natalia Ross z Polskiej Szkoły w North Ryde, otrzymała 3 miejsce w grupie wiekowej 11-14 lat.


Reprezentanci Szkoły Polskiej w Randwick z dyplomem 10-lecia

Nagrody, gratulacje i wyróżnienia otrzymało także wiele szkół. Wśród nich były również polskie szkoły. Najmłodsza z nich Polska Szkoła w Randwick obchodziła właśnie 10-lecie swojego istnienia. W kolejności, nieco dłużej działająca jest Szkoła w Liverpool, następnie w North Ryde, w Marayong oraz najstarsza, bo już zbliżająca się do sędziwego wieku 60 lat Szkoła w Ashfield. Wyróżniona została także Polska Macierz Szkolna.

Niezwykle udany pod każdym względem wieczór. Organizatorom należą się bezsprzecznie słowa najwyższego uznania. Szczególnie, że Federacja Szkół Etnicznych obchodzi właśnie swój mały jubileusz – 35 lat istnienia. Chciałoby się życzyć tej wielokulturowej instytucji edukacyjnej dalszego, prężnego rozwoju.

Chciałoby się także życzyć społeczności polskiej większego zaangażowania w sprawy edukacji językowej naszych dzieci. Wyniesione z domu wychowanie w dwujęzyczności, podbudowane i podtrzymane przez polską szkołę, to posag, jaki bez większego wysiłku możemy zapewnić naszym dzieciom. Należy tylko chcieć.

Marianna Łacek