Ruch w interesie sportowym. Armstrong: "Brałem"

Ruch w inte­re­sie spor­to­wym ogromny…
…Jest wiel­kie zaże­no­wa­nie sple­cione z wąt­pli­wo­ściami, czy taki sport nam w ogóle potrzebny? Arm­strong – drze­wiej boha­ter (wie­lo­krotny zwy­cięzca Tour de France, meda­li­sta olim­pij­ski) i zwy­cięzca natury, bo poko­nał w sobie nowo­twór – jawi się jako oszust. Bo po zarzu­tach, które posta­wili mu inni, wresz­cie potwier­dził: „Bra­łem”!
 MKOl żąda zwrotu medalu, nie wiem, co zro­bią (i czy mogą coś zro­bić) ci, któ­rzy „wiel­kość” pre­mio­wali. Raczej – co wydali spi­szą na straty.
Wiem, że zawód jest wielki, bo wiara w czy­stość sportu – nawet ta naiwna – została naru­szona, a smro­dek prze­szedł w smród. Fakt, ale nie czujmy się do końca zasko­czeni. Formy wspo­ma­ga­nia zna sport od sta­ro­żyt­no­ści – tyle że kie­dyś np. zapa­śnicy namasz­czali się oliwą, by porządny chwyt rywa­lowi utrud­nić, a teraz – dla każ­dego coś wedle potrzeb… I zamó­wie­nia. Niestety.

Ja zasko­czony byłem, ale nie jestem. Od chwili, gdy wieść o afe­rze zaczęła się prze­bi­jać, a zaprze­cze­nia były wątłe. A co się dzieje teraz – bar­dziej uwa­żam za roz­kwit PR-u, niż zała­twia­nie pro­blemu. Sport odbiera tro­fea, jakby w tym szu­ka­jąc tera­pii, Arm­strong gada o sobie (niby samo­kry­tycz­nie), ocho­czo wali w reguły sportu i… zain­te­re­so­wa­nie osobą wciąż ma wyż. A my sobie dys­ku­tu­jemy. Zamiast ostro i twardo posta­wić pyta­nie: O co (i dla­czego) potłuc sys­tem kon­tro­lny, jeśli tak się daje oszu­ki­wać? To, po co labo­ra­to­ria, jeśli bada­jąc nie wykry­wają, kiedy trzeba? Miliony zło­tych, euro, dola­rów, jak para w gwiz­dek… Od strony mate­rial­nej– ogromne pie­nią­dze. Więk­sze niż banalne, a fun­du­szowe ana­lizy dla Kowal­skiego, USG, rezo­nanse i tomo­grafy… Gdyby prze­zna­czyć na sport mło­dzieży z kanapką po tre­ningu, to… Od strony reguły – też klę­ska. Ruj­na­cja normy takiej samej dla każ­dego szansy na starcie.
I jakoś nie sły­szę, jak sys­tem zmie­nić, i – czy się da zmie­nić? Wyrzu­cić kolar­stwo z igrzysk? Defen­sywa, przyj­dzie kolejno eli­mi­no­wać, a aku­rat kolar­stwo w wyda­niu olim­pij­skim pierw­sze zaczęło z dopin­giem wojo­wać. Więc – co? Wła­śnie – co, i jak? Poza emo­cjami i pięt­no­wa­niem oraz egzal­ta­cją po czasie…
…Pre­cy­zja i war­tość sekundy. Pił­ka­rze ręczni wygrali w mistrzo­stwach z Ser­bami. Jedną bramką, w meczu tak męskim i atle­tycz­nym, że boks i zapasy to małe piwo… Ostat­nia prze­rwa. I porada, by prze­trzy­mać piłkę, a gdy do końca meczu zostaną 3 sekundy– strze­lać! Tak padł decy­du­jący gol…
Pre­cy­zja. Nagrodę PKOl dla tre­nera roku otrzy­mał p. Hen­ryk Olszew­ski, tre­ner kulo­miota Toma­sza Majew­skiego. W emo­cjach ple­bi­scy­tów cza­sem roz­mywa się myśl o współ­au­to­rach suk­cesu, dobrze, że wró­ciła w tej for­mie. Pro­szę sobie tylko przy­po­mnieć – dwa złote medale olim­pij­skie. W sytu­acji, gdy się wpraw­dzie jest w gro­nie fawo­ry­tów, ale wyniki i ran­kingi suge­rują, że prze­wagę mają rywale. I co? Umie­jęt­ność ukształ­to­wa­nia apo­geum moż­li­wo­ści na ten dzień. Pra­wie – na tę godzinę! I wygry­wa­jący w innych zawo­dach, są poko­nani w naj­waż­niej­szych… Mistrz plus tre­ner. Ile tre­nera w mistrzu?
Kie­dyś tę nagrodę przy­znano tre­ne­rowi Wie­re­tiel­nemu. Za dopro­wa­dze­nie do apo­geum trwa­ją­cego nie dzień i tydzień, lecz długi sezon mistrzow­skiego bie­ga­nia panny Justyny… Też – ile w jej wyczy­nach – po dziś – mądro­ści szkoleniowca? …
Panna Isia (Radwań­ska) ma serię zwy­cięstw na kor­cie, pan Jerzy (Jano­wicz) wciąż bar­dzo mocno ser­wuje, ale spo­so­bem reago­wa­nia i sło­wem daje się lepiej poznać niż gra­niem na pozio­mie mistrzow­skim. Na to zresztą ma jesz­cze czas! A za wybu­cho­wość to go szcze­gól­nie nie ganię. Nie on pierw­szy, nie ostatni. Wielki sport nie jest dla anio­łów i nie każdy będzie zawsze dziec­kiem „dobrego domu”. A raz i drugi przyj­dzie decy­zja – „do kąta”, albo i „po kie­szeni”, jak było kie­dyś z prze­sław­nym McEn­roe, i… Panna R. gra sku­tecz­nie i ład­nie. Ale z rado­ścią – oso­bi­ście – pocze­kam. Jesz­cze czuję olim­pij­ski zawód… Tam było jakoś za letnio…
– Repre­zen­ta­cja w ran­kingu FIFA na 56 miej­scu. Jedna lokata do tyłu. Emo­cje – Boniek, Lato (wciąż podobno bie­rze kro­cie), Smuda ( w śred­niej dru­ży­nie nie­miec­kiej za wielką – nawet na nasze sto­sunki pił­kar­skie kasę) i tak dalej – a o sile związku sta­nowi gra­nie REPREZENTACJI! Pamię­tać trzeba…
– Pre­zes Boniek zbli­żył się do kibi­ców. Pro­po­nuje pewne formy abo­li­cji oraz łagod­niej­sze normy „wyży­wa­nia się” na try­bu­nach… Z argu­men­ta­cją, że więk­szo­ści szcze­rych fanów trzeba sprzy­jać, zaś rze­czy­wi­stych łobu­zów gonić… Hasło, jak należy…, ale jak i co zro­bić? Poza sło­wami… I jak dopa­so­wać do prze­pi­sów, które nie PZPN usta­no­wił… Są już jakieś normy w usta­wach i rozporządzeniach.
– Zarząd PZPN ma się podobno zwró­cić do pre­zesa, by… brał pen­sję. Niż­szą niż poprzed­nik, ale brał. Pierw­sza ostat­nimi czasy z wie­ści, które odbie­ram, by trzeba było do tego zachę­cać, co lege artis pra­wi­dłowe… Ale jako człek doświad­czony i zło­śliwy myślę, że inten­cja jest taka: pre­zes na pen­sji, to i będzie kli­mat, że nam się pożyje lepiej… Tylko, żeby w tej FIFIE wresz­cie zaczęli piąć się do góry!

Andrzej Lewan­dow­ski
Studio Opinii